Αφού πέρασε το αρχικό σοκ (και η πρωινή ναυτία!), αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε για τη νέα μας ζωή ως πενταμελής οικογένεια. Κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν θα ήταν εφικτό για μερικά χρόνια και αγοράσαμε μεγαλύτερο αυτοκίνητο που να ταιριάζει με τις ανάγκες μας.
Ήταν κάτι που κανείς μας δεν περίμενε και μέχρι να γεννηθεί το μωρό δεν ανησυχούσαμε για το πώς θα άλλαζε η καθημερινότητά μας. Όταν, όμως, γεννήθηκε το αγοράκι μου όλες αυτά τα άγχη εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Όλοι ερωτεύτηκαμε τον μικρούλη, το χαμόγελό του, το φαλακρό κεφαλάκι του και το πώς κούρνιαζε στην αγκαλιά μας.
Ο μεγάλος μου γιος ήταν πολύ περήφανος που ήταν για μια ακόμα φορά ο μεγάλος αδερφός. Έλαμπε από χαρά κάθε φορά που κρατούσε το μωρό! Η κόρη μου, κοιτούσε με δέος αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα και ήθελε να είναι πάντα κοντά μου όταν τον έπαιρνα αγκαλιά.
Αυτό το αγοράκι ήταν το μωρό όλων μας! Νόμιζα ότι η οικογένειά μας ήταν πλήρης, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα... Στην πραγματικότητα το ότι έγινα μαμά για τρίτη φορά έκανε την οικογένειά μας ακόμα πιο ευτυχισμένη.
Με τρία παιδιά η καθημερινότητα είναι πιο απαιτητική όμως είναι υπέροχη και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά. Βλέποντας τα παιδιά μου να μεγαλώνουν μαζί και να είναι τόσο αγαπημένα μεταξύ τους, πλημμυρίζω από αγάπη και ευτυχία.
Από τότε που γεννήθηκε ο βενιαμίν της οικογένειας η ζωή μας είναι ακόμα πιο ωραία!
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
