Τότε ήταν που έπεισα τον εαυτό μου πως, ακόμα κι αν δεν μπορώ, ακόμα κι αν είμαι εξαντλημένη ή στα όρια της κατάρρευσης, θα είμαι τέλεια. Και μετά γέννησα…
Λίγες ώρες αφότου έγινα μαμά, άρχισα να επαναλαμβάνω μέσα μου ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Όσο δύσκολο και να ήταν να φροντίζω το μωρό μου με μία ώρα ύπνου την ημέρα, δεν άφηνα περιθώρια λάθους στον εαυτό μου. Έπρεπε όχι μόνο να τα κάνω όλα, αλλά και να τα κάνω τέλεια. Και για λίγο καιρό, τα κατάφερνα.
Όταν πέρασαν λίγες εβδομάδες, όμως, ξεκίνησαν οι κολικοί και ο γιος μου κοιμόταν ελάχιστα. Όλη μέρα κι όλη νύχτα έκλαιγε από τους πόνους και εγώ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να προσπαθώ να τον ηρεμήσω. Ένα απόγευμα, πιο κουρασμένη από ποτέ, άφησα τον μικρό στην κούνια του να κλαίει και μπήκα στο μπάνιο με τa ρούχα. Άφησα το νερό να τρέχει πάνω στα λερωμένα ρούχα μου και ξέσπασα σε κλάματα.
«Γιατί δεν μπορώ να τα καταφέρω εξίσου καλά με τις άλλες μαμάδες;» αναρωτήθηκα. «Γιατί δεν μπορώ να ηρεμήσω τον γιο μου;». Ένιωσα να απέχω χιλιόμετρα από την τελειότητα που αναζητούσα. Αντίθετα, αισθανόμουν πιο άχρηστη από ποτέ. Είχα αποτύχει παταγωδώς και έπρεπε να το αποδεχτώ.
Την επόμενη μέρα, ρώτησα μια καλή μου φίλη πώς τα καταφέρνει με τα παιδιά της και πώς αντιμετώπισε τους κολικούς όταν ήταν μωρά, και η απάντησή της με απελευθέρωσε. «Ήταν δύσκολο» μου είπε, και συνέχισε: «Μερικές φορές η κούραση και η απογοήτευση με γονατίζουν, αλλά δεν είμαστε υπερήρωες. Είμαστε απλά μαμάδες που προσπαθούν για το καλύτερο».
Περίπου τα ίδια μου είπαν και άλλες μαμάδες που συνάντησα και που όλο αυτό το διάστημα νόμιζα ότι τα έχουν τα πάντα υπό έλεγχο. Κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να είναι η σούπερ μαμά για να είσαι καλή μαμά. Συνειδητοποίησα ότι η τελειότητα δεν υπάρχει και, έκτοτε, σταμάτησα να την κυνηγάω.
Αυτό έκανε όλη τη διαφορά στη διάθεσή μου αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζω τον γιο μου και την καθημερινότητά μου. Δεν πιέζω τον εαυτό μου παραπάνω απ’ όσο μπορώ, μερικές φορές αδιαφορώ για το αυστηρό πρόγραμμα και προσπαθώ όσο μπορώ να είμαστε όλοι μέσα στο σπίτι χαρούμενοι (και όχι τέλειοι!). Από τότε, είμαι πιο ήρεμη και άρα καλύτερη μαμά. Δεν περιμένω από τον εαυτό μου θαύματα. Μου αρκεί που βλέπω τον γιο μου να χαμογελά γαλήνιος κι ευτυχισμένος.
Ελεύθερη μετάφραση από Cofemom.com
