Πρόσφατα, βιντεοσκόπησε τη ζημιά που είχε κάνει ο μικρός της γιος και εξήγησε στο κοινό της πως ενώ κάποιοι γονείς θα έβαζαν τις φωνές ενστικτωδώς, εκείνη δεν θα αντιδρούσε ποτέ έτσι. Και ούτε, φυσικά, θα επιχειρούσε να σωφρονίσει το παιδί με μια τιμωρία άσχετη με την ίδια την πράξη του.
«Φταίει άραγε ένα νήπιο που δρα εντελώς αυθόρμητα για τη ζημιά που κάνει», αναρωτιέται η ευγενής μαμά, «ή ο γονιός που αφήνει κάτι που σπάει ή χύνεται οπουδήποτε, εντελώς αφύλαχτο και σε σημείο που το παιδί μπορεί να το πιάσει;».
Για την Laura, κάθε συμπεριφορά του παιδιού είναι η προσπάθεια να εκφράσει και να ικανοποιήσει μια ανάγκη του, όπως για παράδειγμα το να εξερευνήσει τις αντοχές ενός υλικού που πιάνει πρώτη φορά στα χέρια του. Επιπλέον, δεν επιβάλλει ποτέ της τιμωρίες, αλλά «συνέπειες» που έχουν σκοπό να κατανοήσει το παιδί για ποιο λόγο δεν πρέπει να κάνει κάτι, όχι να υποχρεωθεί να μην το κάνει φοβούμενο την τιμωρία.
Στην προκειμένη περίπτωση, έβαλε τον μικρό να καθαρίσει τη ζημιά και του εξήγησε γιατί δεν πρέπει να το ξανακάνει.
Στα σχόλια, δεν ήταν λίγοι οι γονείς που χειροκρότησαν την προσέγγισή της, αλλά κι εκείνοι που την χαρακτήρισαν κάπως εξωπραγματική μέσα στη φούρια της καθημερινότητάς τους.
Πηγή: thesun.co.uk
