«Στις φίλες μου που είναι υπέροχες σύζυγοι και ευτυχισμένες στον γάμο τους,
κάποτε ήμουν και εγώ σύζυγος κάποιου, αλλά όχι πια. Κάποιες από εσάς, και για να είμαι ειλικρινείς οι περισσότερες, μου συμπεριφέρεστε διαφορετικά. Η στάση σας έχει αλλάξει απέναντί μου μετά το διαζύγιο. Σαν να με έχετε απομακρύνει. Δεν επικοινωνείτε πλέον τόσο συχνά μαζί μου.
Δεν πειράζει, καταλαβαίνω ότι είμαστε όλες πολυάσχολες και τρέχουμε απ' το πρωί έως το βράδυ, όμως, για να είμαι ειλικρινής μερικές φορές σκέφτομαι ότι αισθάνεστε σαν να απειλείστε από μένα. Σαν να είναι το διαζύγιό μου ''κολλητικό''.
Δεν μου χαμογελάτε όπως παλιά. Σαν να σκέφτεστε ότι μπορεί να σας κλέψω τον άντρα (γιατί αυτό κάνουν οι χωρισμένες, σωστά;). Ξέρω ότι κάποιες με αντιμετωπίζετε με οίκτο γι' αυτό επιτρέψτε μου να σας πω δυο λόγια:
Δεν είμαι άρρωστη, ούτε η κατάστασή μου είναι μεταδοτική. Επίσης, δεν πεθαίνω, γι' αυτό μη με λυπάστε.
Είμαι εντάξει. Είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα αλλά θα την ξεπεράσω. Μέσα απ' όλο αυτό θα γίνω πιο δυνατή. Άλλωστε, ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, έτσι δεν λένε;
Δεν είμαι παρίας της κοινωνίας, ούτε με δείχνουν με το δάχτυλο επειδή χώρισα.
Θα ήθελα επίσης να ξέρετε ότι δεν πίστευα ότι θα ήμουν ποτέ διαζευγμένη. Ήθελα να γεράσω με τον άνθρωπο που επέλεξα να παντρευτώ. Εφτά ολόκληρα χρόνια γάμου, δεν περίμενα με τίποτα να φτάσω ως εδώ. Αλλά να που έφτασα.
Και ξέρω πολύ καλά τι σκέφτεστε, γιατί κάποτε ήμουν σαν και εσάς. Έκρινα γιατί δεν πίστευα ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σε εμένα. Προσπαθούσα να σκεφτώ ποιος φταίει, να διαλέξω μια πλευρά και να δικαιολογήσω καταστάσεις... Δεν φταίει όμως κανείς. Χρειάζονται δύο για να χτίσουν μια σχέση και δύο για να τη διαλύσουν.
Θέλω να με ρωτάτε πώς είμαι ή να μου λέτε ότι θα είστε δίπλα μου. Να πίνουμε ένα καφέ μια στο τόσο και να σατυρίζουμε το όλο θέμα. Συμπεριφερθείτε μου όπως πριν.
Γιατί αν κάποτε βρεθείτε στη θέση μου (πραγματικά εύχομαι να μην το βιώσετε ποτέ αυτό), ελπίζω να μην νιώσετε όπως εγώ...παρατημένη. Ελπίζω να μην διαλέξουν πλευρά, να μην εξαφανιστούν από τη ζωή σας και να μην σας αγνοήσουν. Να μη φοβούνται ότι το διαζύγιό σας είναι ''κολλητικό'' ή ότι θα φλερτάρετε τον άντρα τους.
Ελπίζω να σας συμπεριφερθούν με ευγένεια, σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής σας. Γιατί είναι δύσκολα. Είσαι ευάλωτη, πληγωμένη και το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κλαις.
Αλλά στο τέλος δεν θα πάθεις τίποτα. Γιατί μπορεί να μην είσαι πλέον η γυναίκα κάποιου, αλλά παραμένεις ο εαυτός σου.
Η ζωή δεν τα φέρνει πάντα με τον τρόπο που θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έρχονται όμορφες στιγμές.
Με αγάπη,
Η χωρισμένη φίλη σας»
Πηγή: mamamia.com.au
