Ολόκληρη η ανάρτηση του παιδίατρου για το άνοιγμα των σχολείων:
«Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ
Κυρία Κεραμέως μου, τώρα τελευταία δεν είμαι καλά. Λένε ότι και οι άντρες περνάνε κλιμακτήριο άλλα και πάλι δεν είμαι σίγουρος.
Όσο όλοι ασχολούνται με τα μείζονα εθνικά διλήμματα τύπου - μετά τις 1 να πηγαίνουμε σε κλαμπ στην Μύκονο ή να μαζευόμαστε σε τίποτα βιλες, εγω προβληματίζομαι για την επόμενη σχολική χρονιά.
Χαζός είσαι θα μου πεις κι ότι η ζωή είναι μικρή εν γένει. Χίλια δίκια έχεις, αλλά εσείς εκί στο Χάρβαρντ θωράτε την ζωή με άλλο μάτι, εμεις του Αριστοτελείου παραμένουμε εσαεί βασανισμένες ψυχές ομως.
Διάβασα ένα άρθρο το πρωί και δεν σου το κρυβω με επιασε πονοκεφαλος. Οι Ευρωπαιοι ετοιμαζουν, λεει, τα δικα τους σχολεια. Και τι δεν διαβασα εκει μεσα, Κεραμεως μου. Αλλος ελεγε για «split shift» (πρωι-απογευμα) , αλλος ελεγε για ειδικα συστηματα εξαερισμου των ταξεων και καθαρισμου του αερα. Στην Γαλλια προσλαβανε διπλασιο προσωπικο στην καθαριοτητα των σχολικων κτηριων. Και παντου δημιουργουν υποδομες σε εξωτερικους χωρους για να υποδεχθουν τα παιδια για μαθημα.
Με επιασε κι ενα παραπονο, απο αυτα που σου γεμιζουν τα ιγμορεια ισαμε πανω, και ειπα οτι «δεν μπορει» και οτι αυτα δεν θα ναι αληθεια. Γιατι αν ηταν, θα τα καναμε κι εμεις, αφου και μεις «εις την Ευρωπη ανηκομεν» και αυτο το ειπε ο γερος ο Καραμανλης, οποτε ετσι θα ναι κιολας.
Και επειδη δεν εισαι και καμμια πλεμπαια δα, τουναντιον θα ελεγα, στην υπερκομψη Νεα Υορκη ετοιμαζουν την Χαι Λαιν και την διαμορφωνουν για υπαιθριο μαθημα. Ναι, αυτη την παλια υπερυψωμενη σιδηροδρομικη γραμμη που τρεχει το Δυτικο Μανχαταν και που εδω και λιγα χρονια εχει γινει παρκο γεματο τεχνη για να περπατουν οι πλουσιες κυριες του West End με τα Τζιμι Τσου πανω κατω. Εαν δεν εχεις παει, Κεραμεως μου, να πας, ονειρο ειναι σου λεω. Κατι σαν τον δικο μας «μεγαλο περιπατο», μονο που αυτο υπαρχει. Αυτην την sex and the city φαση, λοιπον, την πηρανε και την κανανε υπαιθριο σχολειο για τα μικρα του Δημοτικου για να «μην χανουν το μαθημα». Τα ιδια και με τα ανοικτα γηπεδα μπασκετ στο Μπρουκλυν. Εκει δεν θα χεις παει, μαυρους εχει σαν τον Γιανναρο που πουλαγε CD στα Σεπολια.
Και καθομουνα και σκεφτομουνα, κυρια υπουργε, τι τα θελουν αυτα τα χαζα τα Αμερικανακια ; Και οτι αποκλειεται κοτζαμ Νεα Υορκη να μην εχουν κανενα λαπτοπακι για τηλεκπαιδευση. Και ισως κατι να ξερουμε εμεις παραπανω απο κεινους, αλλα μπορει στην τελικη τα «Αμερικανακια» να ειμαστε εμεις και αυτο παλι πρεπει να το εξετασουμε σοβαρα.
Κουτσοι στραβοι, ολοι παντως κατι κανουνε απο οτι βλεπεις κι εσυ.
Τα δικα μας «εργαλεια» ομως, ποια ειναι να μου πεις.
Μασκα, κλεισουρα, κομπιουτερ και φιλοτιμο;
Αυτα ομως να ξερεις δεν ειναι εργαλεια καλα. Τα χουμε δουλεψει και τα ξερουμε. Τα μισα παιδια μας βγαλαν προβλημα «εγκεφαλο και πλακετα» και τα αλλα μισα καταντησαν παχυσαρκα.
Κατι να κανουμε κι εμεις, κυρια υπουργε, τωρα που υπαρχει ακομα χρονος. Μην τα αφησουμε τα παιδια «στον αυτοματο» παλι. Προς Θεου, οχι.
Και να ξερεις ενα ακομα, υπουργε. Τα παιδια «μαζευουν». Κι ας μην τους φαινεται. Κι εχουν ως τωρα ραμματα για την γουνα μας πολλα. Μας μετρανε τις μπουκιες, τα λαθη και τις παραλειψεις. Κι οπως τα χουμε γραμμενα, ετσι θα μας «γραψουνε» κι εκεινα οταν ερθει η ωρα. Και θα βγαινετε σαν τις χηρες να κλαιτε για τα χαμενα μυαλα κι οτι μας φυγαν εξω και αλλοι πια τα χαιρονται. Οσα προλαβουν και φυγουν μονα τους δηλαδη. Γιατι τα υπολοιπα θα τα εχουμε βγαλει οι γονεις εισητηριο και θα τα χουμε ξεπροβοδισει σαν τα χελιδονια για καπου καλυτερα, για κλιματα ευκρατα και λιγοτερο εχθρικα.
Αυτο το τελευταιο, σαν μπαμπα, με ποναει το περισσοτερο. Αλλα δεν θα φταιω εγω, υπουργε. Εσυ θα φταις, μοναχα εσυ, Κεραμεως μου.»
