Κάπως έτσι, πήγε εσπευσμένα τον μικρό της στον γιατρό και η διάγνωση την δικαίωσε: ο Μάντοξ είχε διαβήτη τύπου 1 και η αυξημένη ανάγκη του για νερό οφειλόταν σε μια επιπλοκή που λέγεται διαβητική κετοξέωση.
«Με παίρνει ο γιατρός και μου λέει ότι ο γιος μου έχει γλυκόζη 684 και το όριο είναι 150», λέει η σοκαρισμένη μαμά, «Τρελλάθηκα. Αλλά ένιωσα και τυχερή που εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου. Αυτό να κάνετε. Μόλις κάτι σας ανησυχήσει, κατευθείαν στον παιδίατρό σας για να σας καθησυχάσει ή να το αντιμετωπίσει εγκαίρως».
Στην αρχή, η Κόρτνεϊ απέδωσε τη δίψα του μικρού στον καύσωνα. Και φυσικά, τις βαριές πάνες τις απέδωσε στην αυξημένη κατανάλωση νερού. Πήρε άλλη μάρκα μάλιστα για να μην υπερχειλίζουν το βράδυ, αλλά το φαινόμενο ήταν υπερβολικά έντονο για να το αγνοήσει.
Με το που ξυπνούσε το παιδί άρπαζε το μπουκάλι και του έδινε και καταλάβαινε. Στο μεταξύ, όλες οι αναζητήσεις της Κόρτνεϊ στο ίντερνετ έβγαζαν αποτελέσματα σχετικά με τον διαβήτη. Αυτό ήταν, πήρε αμέσως τον παιδίατρο κι έτρεξε τον μικρό για εξετάσεις.
Μια ώρα μετά την αιμοληψία το νοσοκομείο τηλεφώνησε στους γονείς λέγοντας ότι ο μικρούλης πρέπει να εισαχθεί αμέσως στα επείγοντα. Είχε διαβητική κετοξέωση, μια δυνητικά θανατηφόρα επιπλοκή που εμφανίζεται όταν ο διαβήτης δεν εντοπιστεί εγκαίρως.
«Τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα ανεβαίνουν επικίνδυνα και ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπίσει διάφορα συμπτώματα, από σύγχυση και λιποθυμία μέχρι πόνους και ναυτίες» λέει ο ενδοκρινολόγος Δρ. Γκρέγκορι Ντέινς, «σε χειρότερες περιπτώσεις ο ασθενής μπορεί να πέσει ξαφνικά σε κώμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει έως και στον θάνατο».
Οι γιατροί στο νοσοκομείο έδωσαν υγρά στον γιο της Κόρτνεϊ γιατί, αν και έπινε πολύ νερό, λόγω του διαβήτη το απέβαλλε πιο γρήγορα και ο οργανισμός ήταν αφυδατωμένος.
«Δεν περιμένεις ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο στο παιδί σου», λέει ανακουφισμένη πλέον η μαμά, «αλλά όταν συμβεί πρέπει να βλέπει τις θα γίνει μέρα με τη μέρα. Προς το παρόν, έχουμε στα χέρια μας ένα αγοράκι 16 μηνών που νιώθει ξανά καλά και αν το ξεπεράσει δεν θα θυμάται τίποτα από αυτήν την δυσάρεστη εμπειρία.»
«Ο διαβήτης είναι κάτι που τα συμπτώματά του εύκολα μπορούν να αποδοθούν σε κάτι άλλο», λέει ο Δρ. Ντέινς, «όπως έγινε και στην περίπτωση του μικρού που έπινε νερό επειδή ζεσταινόταν και έβρεχε τις πάνες περισσότερο επειδή έπινε πολύ νερό».
Η Κόρτνεϊ παραδέχεται ότι είχε προσέξει και μια απώλεια βάρους στο παιδί, την οποία απέδωσε στην αυξημένη ενεργητικότητά του. Μετά από αυτήν την εμπειρία ξέρει καλά πως δεν πρέπει να αμελείς τίποτα, όταν σου φαίνεται αφύσικο ή επικίνδυνο.
«Ανησυχώ για όλους εκείνους τους γονείς που μπορεί να βρεθούν στη ίδια θέση με μένα και να μην κάνουν τίποτα επειδή όλα μοιάζουν φυσιολογικά», εξομολογείται η Κόρτνεϊ χτυπώντας το καμπανάκι του κινδύνου, «Ξέρουμε πλέον πως αν επαναπαυόμουνα στις εξηγήσεις που έδωσα στην αρχή, ο γιος μας μπορεί να ήταν ακόμη και νεκρός τώρα».
Πηγή: today.com
