«Η χρονιά που μας πέρασε με την καραντίνα ήταν σκέτος εφιάλτης. Ήμουν κλεισμένη στο σπίτι, δουλεύοντας απ' το πρωί έως το βράδυ και με ένα παιδί πάνω από το κεφάλι μου. Στην προοπτική του καλοκαιριού ένα πράγμα ήταν σίγουρο: δεν υπήρχε περίπτωση να πάω για μπάνιο.
Το καλοκαίρι του 2020 πήρα μια φουσκωτή πισινούλα και κάναμε εκεί μπάνιο. Περάσαμε πολύ όμορφα με τον μικρό μου. Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές μιας πολύ άσχημης χρονιάς.
Φέτος, μας προσκάλεσε η κουνιάδα μου να πάμε στην δημοτική πισίνα της περιοχής. Ο γιος μου ήταν κατενθουσιασμένος. Τρεις μέρες μιλούσε μόνο γι' αυτό!
Όταν έφτασε η μέρα χοροπηδούσε μέσα στο σπίτι γελώντας. Εγώ ωστόσο, δεν συμμεριζόμουν τη χαρά του. Με είχαν πιάσει όλες μου οι ανασφάλειες! Παρόλο που πιστεύω ότι το σώμα παραλίας προϋποθέτει να έχεις ένα σώμα και να πηγαίνεις παραλία, δεν ένιωθα καλά...
Έχω 3 μαύρα μαγιό. Και πέρασα μια ώρα τουλάχιστον μπροστά στον καθρέπτη να μην μπορώ να αποφασίσω ποιο να βάλω. Το ένα τόνιζε την κοιλιά μου, το άλλο εξαφάνιζε τον ποπό μου και το τρίτο έδειχνε πολύ στήθος. Είχα απελπιστεί! Αφού ο γιος μου έδειξε ιώβεια υπομονή, κάποια στιγμή μου φώναξε ''Έλα βρε μαμά, τι κάνεις; ΠΑΜΕ!''. Κάτι στην φωνή του με ξύπνησε.
Πραγματικά, τι έκανα; Σπαταλούσα ώρα από το να περάσουμε καλά για ένα μαγιό! Για τον γιο μου, αυτή η ώρα πιθανότατα ήταν μια αιωνιότητα. Το τι μαγιό θα φορούσα δεν τον απασχολούσε στο ελάχιστο. Εκείνος δεν βλέπει τα παχουλά μου μπούτια ή τα τρεμουλιαστά μπράτσα μου. Βλέπει μόνο τα πόδια που θα τον βοηθήσουν να τρέξει στην πισίνα και τα χέρια που θα τον βοηθήσουν να κάνει βουτιές. Για ποιο πράγμα λοιπόν ανησυχούσα;
Όταν φτάσαμε επιτέλους στη πισίνα ο γιος μου και η ανιψιά μου έλαμπαν από χαρά. Κανείς δεν έδινε σημασία στο πώς έδειχνα, όλοι κοιτούσαν την δουλειά τους και καλοπερνούσαν.
Αλήθεια μαμά, φόρα το μαγιό που σ' αρέσει, πέρνα καλά και μην σε απασχολούν άλλο τα κιλά. Τα παιδιά δεν θα θυμούνται το σώμα σου, αλλά τα παιχνίδια και τα γέλια που κάνατε. Βάλε, λοιπόν, το μαγιό σου και μην σκας».
Πηγή: cafemom.com
