«Δεν επέτρεπα να με φωτογραφίσουν», λέει η Λουίζ, «γιατί φοβόμουν ότι θα χάσω το παιδί και οι όποιες αναμνήσεις θα ήταν αλάτι στην πληγή μου. Και κάθε απώλεια με άφηνε και πιο συντετριμένη, πιο ράκος… Αντί να γίνομαι πιο ανθεκτική, ο κόσμος γύρω μου κατέρρεε.»
Κι όμως, η Λουίζ επέμεινε και ύστερα από 16 χρόνια πόνου, έφερε στον κόσμο τον γιο της, το μικρό της θαύμα. «Όταν γεννήθηκε ο Γουίλιαμ», λέει, «ήταν λες και κερδίσαμε το λαχείο, πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας και κλαίγαμε μαζί με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες που ήξεαν την ιστορία μας».
Λίγο καιρό μετά, η ευτυχής μητέρα αποφάσισε ότι την ιστορία τους έπρεπε να την μάθουν όλοι. Κυκλοφόρησε, λοιπόν, ένα βιβλίο όπου περιγράφει όλη την δύσβατη διαδρομή της προς τη μητρότητα. Από τα πρώτα όνειρα και τη πρώτη αποβολή μέχρι την ύστατη ώρα, λίγο πριν παραιτηθεί μια για πάντα. Τότε που ένας βρετανός γιατρός, ο Δρ. Χασάν Σεχάτα, έκανε επιτέλους μια εκτίμηση που αιτιολογούσε τις 18 αποβολές της και την υπέβαλλε σε μια θεραπεία για να ξεπεραστεί το πιθανό – σύμφωνα με τον γιατρό – εμπόδιο.
Ευτυχώς, το πείραμα πέτυχε και η Λουίζ έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι στις 37 εβδομάδες. Ήταν η πρώτη φορά που έμεινε έγκυος πάνω από 14.
«Είναι τέλειος», λέει για τον μικρό Γουίλιαμ συγκινημένη, «Είναι το μικρό μου θαυματάκι!»
Πηγή: today.com
