«Καιρό τώρα σκέφτομαι να γράψω, αλλά δεν βρίσκω τι.
Σε μια παραφθορά του στίχου "δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά", σκέφτομαι ότι "δεν ξέρω τι να γράψω για τα παιδιά". Κουραστήκαμε όλοι. Κουραστήκαμε από την πανδημία, από την καραντίνα, από τις δυσάρεστες ειδήσεις, από το πολύ διαδίκτυο.
Νιώθω μια μεγάλη ανάγκη να κλείσω κινητά, social media, messenger, να ηρεμήσει το μυαλό μου από την πολλή πληροφορία, από τον βομβαρδισμό με εικόνες και ειδήσεις, με γνώμη και άποψη. Να ξαναγυρίσω στη γαλήνη του τυπωμένου χαρτιού σε ερημικές παραλίες. Να ηρεμήσω και να ξεχάσω το δύσκολο χειμώνα. Να μαζέψω ήλιο και θάλασσα.
Και μετά σκέφτομαι τα παιδιά. Εκείνα κι αν πέρασαν δύσκολο χειμώνα! Απομονωμένα, χωρίς τους φίλους τους, χωρίς δραστηριότητες, με webex, οι έφηβοι με το άγχος των εξετάσεων, κάποια με επιπλέον κιλά, πολλά με τόσο "κόλλημα" με το διαδίκτυο που αγγίζει το όριο του εθισμού.
Όσο ποτέ έχουν ανάγκη τα παιδιά μας τη θεραπεία του ελληνικού καλοκαιριού, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνουν, πιασμένα καθώς είναι τα περισσότερα στη σαγήνη του ψηφιακού κόσμου.
Να κινήσουν το σώμα τους, να αγγίξουν τους φίλους τους, να φάνε γιατί πεινούν μετά από μια μέρα δραστηριότητας και όχι γιατί βαριούνται, να κοιμηθούν γρήγορα και εύκολα γιατί είναι κουρασμένα και όχι γιατί δεν αντέχουν άλλο τα μάτια τους μπροστά από μια οθόνη.
Να κυλιστούν στην άμμο, να βουτήξουν στο κύμα, να φάνε καρπούζι , να φτιάξουν κάστρα, να ξεχάσουν το χρόνο και τα αμείλικτα ωριαία προγράμματα, να κάνουν βιταμίνη ντε από τον ήλιο κι όχι από σταγόνες και ταμπλέτες, να γρατζουνίσουν τα πόδια τους και να γδάρουν τα γόνατα τους στο παιχνίδι, να μαυρίσουν οι πατούσες τους από τη θεραπευτική ξυπολυσιά, να σκαρφαλώσουν στα δέντρα, να κόψουν ροδάκινα και να φάνε μούρα απ' ευθείας από το δέντρο, όχι στο πλαστικό κεσεδάκι του σούπερ μάρκετ, να παίξουν ποδοσφαιράκι στο παραλιακό καφενείο και να μη σκοτώνουν ψηφιακούς εχθρούς, να ανησυχούν οι γονείς τους γιατί νύχτωσε κι είναι ακόμη στην πλατεία κι όχι γιατί δεν ξέρουν με ποιους μιλάνε στο διαδίκτυο, να ξυπνήσουν το πρωί και να είναι η μέρα μια υπόσχεση ζωής και δράσης και κίνησης και φιλίας και παιχνιδιού.
Δεν ξέρω πόσοι έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τους φέτος το ελληνικό καλοκαίρι. Κουρασμένοι γονείς με οικονομική ανασφάλεια, πολλοί θα δουλεύουν και θα ψάχνουν λύση για να απασχολήσουν τα παιδιά. Όσοι μπορείτε, κάντε το. Δεν είναι απλές διακοπές, είναι θεραπεία.
Καλό καλοκαίρι ❤»
