«Πολλοί φίλοι και συγγενείς εκπλήσσονται», λέει η φιλελεύθερη μαμά, «όταν μαθαίνουν πως στο σπίτι μας το βρισίδι από μεριάς του παιδιού δεν είναι απαγορευμένο ούτε επιφέρει κάποια τιμωρία».
«Η κόρη μας είναι ελεύθερη να βρίζει όσο και όπως θέλει, αφού το ίδιο κάνουμε κι εμείς», εξηγεί, «και θα ήταν υποκριτικό να την τιμωρούμε γι’ αυτό».
«Ειδικά ο άντρας μου», συνεχίζει, «βρίζει όλη την ώρα και δεν θεώρησε ποτέ απαραίτητο να το κόψει επειδή κάναμε οικογένεια. Είναι απολύτως φυσικό η κόρη μας να τον μιμηθεί και δεν μας πειράζει καθόλου στην τελική».
«Ας μην κοροϊδευόμαστε», λέει η αμφιλεγόμενη μαμά, «όλοι οι άνθρωποι βρίζουμε, είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε μερικά πολύ έντονα και υπαρκτά συναισθήματα. Γιατί λοιπόν να το στερούμε απ’ τα παιδιά μας; Αν η κόρη μας μάθει να μιλάει μόνο με το “ευχαριστώ” και το “παρακαλώ” πώς θα προετοιμαστεί για τον πραγματικό κόσμο;»
«Αντί να χαρακτηρίζουμε τις βρισιές ως “κακές λέξεις” καλύτερα να μαθαίνουμε στο παιδί τη δύναμη και τη σημασία της κάθε λέξης, ώστε να μπορεί να ξεχωρίσει κάποτε ποιες από αυτές πληγώνουν στ’ αλήθεια – ποιες είναι οι αληθινά “κακές”», καταλήγει.
Πηγή: thesun.ie
.jpg)
