«Η γιορτή του Πατέρα έφτασε και εσύ δεν είσαι εδώ - πραγματικά είμαι τόσο μουδιασμένη που δεν ξέρω πώς να φερθώ. Να είμαι γενναία και να γιορτάσω σαν να ήσουν δίπλα μου; Ίσως μαγειρέψω τα αγαπημένα σου φαγητά και μετά να κάτσω στον καναπές χαζεύοντας παλιές μας φωτογραφίες. Ίσως ακούσω και το τραγούδι που μου είχες αφιερώσει κάποτε. Μπορεί όλα αυτά όμως να με πονέσουν περισσότερο.
Δεν ξέρω αν το καλύτερο που πρέπει να κάνω, είναι να προσποιηθώ πως σήμερα είναι μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Αλλά η απώλεια σου είναι φρέσκια στο μυαλό και την καρδιά μου. Αυτός ο χρόνος ήταν δύσκολος γιατί το πένθος με έκανε να βυθιστώ στη θλίψη. Ίσως δεν πρέπει να κάνω τίποτα, να μην επισκεφτώ ούτε το νεκροταφείο. Να μην θυμηθώ τις προηγούμενες χρονιές που τέτοια μέρα ερχόμουν με γλυκά στο σπίτι σου. Το γέλιο, τη σφιχτή και λίγο ατσούμπαλη αγκαλιά σου.
Μπορεί σήμερα να είναι μια οδυνηρή μέρα, αλλά αισθάνομαι ότι βρίσκεσαι δίπλα μου. Κουβαλάω την αγάπη σου σε κάθε μου βήμα και είναι το πιο πολύτιμο φυλαχτό.
Ξέρω πως αν χαθώ στις αναμνήσεις θα νιώσω πάλι πόνο, όμως, μια μικρή φωνούλα μέσα μου με διαβεβαιώνει ότι θα βρω και ρανίδες παρηγοριάς. Γιατί μπαμπά, έχω πολλά όμορφα πράγματα να θυμάμαι από σένα. Πάντα θα είμαι το μικρό σου κοριτσάκι.
Αν κάτι θα ήθελα είναι να σου είχα πει ένα τελευταίο σ' αγαπώ και ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα όσα έκανες. Μακάρι να είχες προλάβεις να γνωρίσεις τον εγγονό σου. Πόσα θα είχες να του μάθεις! Σε κρατάω ζωντανό όμως μέσα μου και όλα αυτά που μου δίδαξες θα τα μεταφέρω στον μικρούλη συνονόματό σου.
Σ' αγαπώ μπαμπά και μου λείπεις αφόρητα. Ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος και εύχομαι να μου χαμογελάς και να μας προσέχεις από ψηλά.»
