Πριν από λίγο καιρό, οι New York Times δημοσίευσαν μια σειρά φωτογραφιών της Ζόι Νομπλ, μιας φωτογράφου που απαθανάτισε τη ζωή και τις εμπειρίες κάποιων γυναικών που επέλεξαν να μη γίνουν μητέρες.
«Γιατί όχι, με ρωτάνε πολλοί», λέει μια μαμά του project, «Γιατί ναι, ρωτάω εγώ. Γιατί ναι, εάν νιώθεις πως δεν έχεις τους πόρους ή τη συναισθηματική ωριμότητα να διαχειριστείς μια τέτοια ευθύνη. Απλώς και μόνο επειδή πρέπει να το κάνεις; Να τσεκάρεις ακόμη μια υποχρέωση στη λίστα της ζωής σου; Ζούμε σε μια εποχή που δεν θα ‘πρεπε να ξινίζουμε μπροστά στην συνειδητή επιλογή κάποιου να μην κάνει παιδιά. Ούτε βλάπτει κανέναν ούτε υπονομεύει τον ρόλο του γονιού αναλαμβάνοντάς τον χωρίς να το θέλει πραγματικά.»
Η αλήθεια είναι ότι το κόστος ζωής μιας οικογένειας, που στις ΗΠΑ (όπου δημοσιεύτηκε το άρθρο) είναι αληθινά υπέρογκο από τη μέρα που το παιδί γεννιέται ώσπου να τελειώσει το πανεπιστήμιο, αποτελεί έναν εξαιρετικά ανσταλτικό παράγοντα για πολλές γυναίκες που παραμένουν συνειδητά άτεκνες. Σε μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ, φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα οικονομικά αντικίνητρα παίζουν σημαντικό ρόλο, ειδικά στις γυναίκες που είναι μεγαλύτερες σε ηλικία κι έχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο.
Για άλλους πάλι, οι ραγδαίες αλλαγές που θα έφερναν στη στρωμένη ζωή τους ένα ή περισσότερα παιδιά δεν είναι κάτι που θέλουν να το επωμιστούν. Και φυσικά, καθόλου δεν βοηθάει σ’ αυτό η γκρίνια των φίλων τους που έχουν παιδιά για το πόσο κουραστικό και χρονοβόρο είναι το να τα μεγαλώνεις – είναι τόσο έντονη μερικές φορές που χάνεται η πληροφορία για το πόσο όμορφο είναι συνάμα.
Η επιλογή λοιπόν να μην κάνει κανείς παιδιά είναι πλέον αρκετά διαδεδομένη, ειδικά σε συγκεκριμένα τμήματα του γυναικείου πληθυσμού. Πόσο σεβαστή γίνεται όμως απ’ το περιβάλλον τους;
Γυναίκες που τοποθετήθηκαν για το ζήτημα, ισχυρίζονται ότι δεν αντιμετωπίζονται με τον σεβασμό που θα ήθελαν και τους αναλογεί.
Μια 47χρονη ψυχολόγος που έμεινε χωρίς παιδιά από επιλογή – το αποφάσισαν από κοινού με τον άντρα της – λέει: «Δυσκολεύομαι να καταλάβω πως καταφέρνουν οι άνθρωποι να ανταποκρίνονται στις οικονομικές ανάγκες μιας οικογένειας με ένα, δύο και τρία παιδιά όταν δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, καμία σιγουριά για το μέλλον τους και των παιδιών τους. Οι δικοί μου επέμεναν ότι μετά τα 30 θα το κάνω όποιες και αν είναι οι συνθήκες επειδή θα χτυπήσει το βιολογικό μου ρολόι. Αυτό δεν έγινε ποτέ.»
«Είμαι σχεδόν 30», λέει μια άλλη γυναίκα του project, «και όλοι μου λένε πως θα θελήσω να κάνω παιδιά όταν βρω τον κατάλληλο άντρα. Αλλά εγώ δεν βλέπω καμία προοπτική να ευτυχήσω αν αποδεχτώ κάτι τέτοιο. Επιπλέον, είχα μια δύσκολη παιδική ηλικία και δεν θα ήθελα να επιβαρύνω τα παιδιά μου με τα δικά μου κατάλοιπα. Δυστυχώς, δεν το ακούω μόνο απ’ το περιβάλλον μου αλλά και από άντρες που ήταν δίπλα μου κατά καιρούς οι οποίο προσπάθησαν να με βγάλουν προβληματική επειδή δεν θέλω παιδιά.»
Ευτυχώς, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε αυτήν την απολύτως θεμιτή επιλογή, αλλάζει όλο και περισσότερο προς το θετικό. Τα social media έπαιξαν τον ρόλο τους σ’ αυτό, αφού οι γυναίκες που σκέφτονται έτσι έχουν την ευκαιρία να μην αισθάνονται απομονωμένες, εξαιτίας της απόρριψης ή δυσαρέσκειας του οικείου περιβάλλοντός τους.
«Οικογένεια δεν σημαίνει απαραιτήτως παιδιά», λέει μια άλλη συνειδητά άτεκνη γυναίκα, «εγω, ο άντρας μου και τα δύο σκυλιά μας είμαστε τόσο ευτυχισμένοι που δεν θα μπορούσαμε να σκεφτόμαστε ότι θα ήμασταν καλύτερα αν επιλέγαμε κάτι άλλο. Δεν αποκλείω σε καμία περίπτωση το να βοηθήσω ένα παιδί που το έχει ανάγκη μέσω της αναδοχής π.χ. αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.»
Μια 32χρονη οδοντίατρος στέκεται στην επικρατούσα αντίληψη ότι οι κύριοι λόγοι για την επιλογή να μην κάνεις παιδιά είναι καθαρά εγωιστικοί: «Έχω δουλέψει στα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου ως εθελόντρια, απαλύνοντας τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων, μεταξύ τους και παιδιών. Δεν μπορεί να θεωρείται εγωιστικό το γεγονός ότι δεν αφιέρωσα τη ζωή μου σε έναν και μόνο άνθρωπο.»
«Αυτή τη στιγμή είμαι η μοναδική γυναίκα στον κύκλο και στο σόι μου χωρίς παιδιά», λέει μια 43χρονη γυναίκα που αφιέρωσε πολλά χρόνια στη καριέρα της ως καλλιτέχνης, «Ευτυχώς οι γονείς μου μού έδειξαν την κατανόηση που ήθελα και στήριξαν την επιλογή μου. Αυτό μου φτάνει, αν και στο τέλος δεν χρειάζεσαι την συγκατάθεση κανενός. Είναι μια επιλογή με την οποία θα ζήσεις εσύ και μόνο εσύ.»
Πηγή: huffpost.com
