«Τη νύχτα, όταν όλα ηρεμούν και υπάρχει ησυχία, το μυαλό μου τρέχει σε χίλια δυο πράγματα.
Έσβησα το μάτι της κουζίνας;
Κλείδωσα την εξώπορτα;
Και μετά από λίγο, οι πεζές ανησυχίες μου γίνονται πιο σύνθετες και περίπλοκες.
Είμαι καλή μαμά; Μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου ή τους κάνω κακό;
Αυτές οι σκέψεις με στοιχειώνουν κάθε βράδυ και μόλις αρχίσουν δεν μπορώ με τίποτα να τις σταματήσω.
Τι θα απογίνω αν πάθουν κάτι τα παιδιά μου; Πώς θα ζήσω με τον εαυτό μου; Κάθε βράδυ τα ίδια. Το μυαλό μου δουλεύει αδιάκοπα και δεν μου αφήνει χρόνο να ξεκουραστώ.
Και η αλήθεια είναι, ότι μια μητέρα πάντα σκέφτεται τα παιδιά της. Ανησυχεί ακόμα και για πράγματα που δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχό της και αγωνιά σχεδόν εμμονικά για το πώς θα γίνει καλύτερη. Όσο όμορφη κι αν είναι η μητρότητα, φέρνει και ένα απίστευτο συναισθηματικό φορτίο.
Και πολλές φορές ξεχνάμε πόσο βαρύ είναι. Γι' αυτό μανούλα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, σε καταλαβαίνω. Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και καθοδηγείς τα παιδιά σου με αγάπη προσφέροντάς τους την ασφάλεια που τους αξίζει.
Δεν έχει όμως νόημα να ανησυχείς για πράγματα που δεν περνάνε από σένα. Έχει λίγη πίστη μέσα σου πώς όλα θα πάνε καλά και πώς υπάρχει μια ανώτερη δύναμη να τα προστατεύει απ' το κακό.
Κοιμήσου, μάζεψε δυνάμεις και αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα. Πίστεψε στον εαυτό σου.»
