«Με τον σύζυγό μου αποφασίσαμε πρόσφατα να κάνουμε ένα ακόμα παιδάκι. Έχουμε ήδη 3 υπέροχα πλασματάκια, και αφού αξιολογήσαμε την κατάσταση και συμφωνήσαμε ότι μπορούμε να χειριστούμε ένα τέταρτο, βάλαμε μπρος για να αποκτήσουμε ένα μωράκι.
Ωστόσο, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, πρέπει να παραδεχτώ ότι φοβάμαι πολύ. Μετά το τρίτο παιδί έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη και τρέμω στην ιδέα ότι θα μου συμβεί ξανά.
Το υπέροχο αγοράκι μου γεννήθηκε τον Σεπτέμβριου του 2018 και θυμάμαι ότι στην αρχή όλα ήταν καλά - αν εξαιρέσουμε την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Γύρω στα Χριστούγεννα, όμως, όλα είχαν αλλάξει. Ένιωθα ενοχλημένη και εκνευρισμένη ακόμα και με τα πιο απλά. Και τις φορές που δεν είχα νεύρα, απλώς αδιαφορούσα για τα πάντα.
Έβλεπα ότι κάτι πήγαινε πολύ λάθος μαζί μου και ήθελα πολύ να νιώσω όπως πριν, γι' αυτό και ζήτησα βοήθεια. Τόσο από τον άντρα μου και την μαμά μου, όσο και από κάποιον ειδικό.
Πέρασα δύσκολα. Ακόμα και όταν ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή δεν ένιωθα καλά. Κάποια στιγμή, ο σύζυγός μου μού εκμυστηρεύτηκε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Με χρειαζόταν. Όμως, εγώ δεν ήμουν εκεί. Σαν να μην είχα να δώσω τίποτα άλλο ούτε στην οικογένεια, ούτε στη σχέση μας.
Ένιωθα ότι ήμουν η χειρότερη γυναίκα και μαμά στον κόσμο. Τρόμαξα στη σκέψη. Είχα πολλά να δώσω ακόμα και το ήξερα. Απευθύνθηκα αλλού και μου άλλαξαν την φαρμακευτική αγωγή, πήρα πιο βαριά χάπια και η ζωή μου άλλαξε σταδιακά.
Μέσα μου ξύπνησε η ελπίδα και είδα τεράστια αλλαγή στο πώς αντιμετώπιζα τα πράγματα. Δεν πιστεύω ότι τα φάρμακα δίνουν τη λύση σ' όλα, αλλά χάρη σ' αυτά χάρηκα επιτέλους τη γέννηση του γιου μου και τα παιδιά μου είχαν πίσω τη μαμά τους. Και ο άντρας μου τη γυναίκα του.
Τώρα πλέον είμαι καλά και δεν έχω ανάγκη από κανένα φάρμακο. Είμαι ο παλιός καλός μου εαυτός, ωστόσο φοβάμαι μήπως γυρίσω σε εκείνη την σκοτεινή εποχή που δεν έβρισκα νόημα σε τίποτα.
Τώρα λόγω της πανδημίας τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Το άγχος και ο φόβος μας έχουν κυριεύσει. Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω όμως...»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
