«Έβαλα πλυντήριο, φάγαμε όλοι μαζί για βράδυ, καθάρισα την κουζίνα και είναι πεντακάθαρη. Κι επιτέλους τα παιδιά κοιμήθηκαν. Δεν έχει σημασία αν είναι Τρίτη ή Σάββατο. Κάθε μέρα κυλάει με τον ίδιο τρόπο.
Νιώθω κουρασμένη τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά. Χθες σήκωσα την 2χρονη κόρη μου αγκαλιά και με πόνεσε όλο μου το σώμα. Τα χέρια μου ήταν σαν ζελέ - σαν να μην έχουν καμία δύναμη. Ευτυχώς, είμαι ευλογημένη με μια 7χρονη κόρη που με βοηθάει.
Τα κορίτσια μου είναι ο λόγος που αναπνέω, που η ζωή μου έχει νόημα. Αλλά για να είμαι ειλικρινής είναι και η αιτία που νιώθω τόσο κουρασμένη. Κι όμως ακόμα και όταν σέρνομαι από την έλλειψη ύπνου, πάντα θα τους διαβάσω ένα παραμύθι πριν κοιμηθούν. Θα σηκωθώ χωρίς παράπονο αν με ζητήσουν τη νύχτα. Γιατί; Επειδή δεν θέλω ποτέ να ανησυχήσουν ότι δεν έχω χρόνο για εκείνες. Όσο κουρασμένη κι αν είμαι, είναι προτεραιότητητά μου.
Τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα και καταλαβαίνουν το πώς νιώθουμε. Θέλω όμως να νιώθουν την αγάπη μου και πόσο σημαντικές είναι για μένα, ανεξάρτητα από το πως είμαι. Μπορεί να μην μπορώ να τους δώσω όσα θα ήθελα μέσα στη μέρα, αλλά θέλω να ξέρουν πως έχουν την αμέριστη προσοχή μου.
Θα υπάρξουν μέρες εύκολες που όλα κυλούν ρολόι κι άλλες δύσκολες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όμως όλες αυτές οι στιγμές είναι πολύτιμες!
Ελπίζω να γνωρίζουν ότι οποιαδήποτε μέρα και ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας, η αγάπη της μαμάς τους τα νικάει όλα. Καλές και κακές μέρες θα καταλήξουν σε αγκαλιές. Τα νεύρα και οι φωνές εξαφανίζονται και μένει μόνο η αγάπη.
Θέλω όταν μεγαλώσουν να τα θυμούνται μια μαμά δυνατή πάντα έτοιμη να τα βοηθήσει. Τα παιδιά μας πρέπει να ξέρουν ότι όσο και να κουραζόμαστε πάντα θα έχουμε χρόνο γι' αυτά.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
