Aν το καλοσκεφτούμε, στη ζωή μας δεν συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζουμε. Ο καθένας είναι μοναδικός με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, προσωπικότητες και ανάγκες. Το ίδιο άραγε δεν συμβαίνει και με τα παιδιά μας;
Θέλοντας και μη, ακόμα και όταν προσπαθούμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι δεν τα καταφέρνουμε τις περισσότερες φορές. Μάλιστα, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι το κάθε παιδί μεγαλώνει διαφορετικά. Και αυτό δεν είναι κακό, ειδικά όταν εστιάζουμε στο να δίνουμε στο καθένα αυτό που χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένο για να πετύχει στη ζωή του.
Τι γίνεται όμως όταν επηρεάζομαστε από καταστάσεις όπως η σειρά γέννησης ή το φύλο;
Πρωτότοκο, παιδί-σάντουιτς και βενιαμίν
Κάποιες διακρίσεις είναι αναπόφευκτες να συμβούν εξαιτίας της σειράς γέννησης. Για παράδειγμα τα πρωτότοκα παιδιά είναι τα «πειραματόζωα» των γονιών - καθώς εξερευνούν τον ρόλο τους μέσω αυτών.
Στην αρχή οι γονείς έχουν περισσότερο άγχος και είναι πιο προστατευτικοί απ' όσο θα έπρεπε. Περνούν περισσότερο χρόνο με τα πρώτα, διαβάζοντάς τα και παίζοντας μαζί τους. Φροντίζουν για την εκπαίδευσή τους και κάνουν τα πάντα για να τα βοηθήσουν να ξεχωρίσουν. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που συνήθως οι απαιτήσεις είναι περισσότερες στα μεγαλύτερα παιδιά.
Στα μικρότερα έχουν λιγότερο άγχος και υπάρχει περισσότερη εμπειρία και επομένως μια μικρή χαλάρωση. Θέλει προσοχή όμως καθώς δεν θέλουμε το πρωτότοκο να πιστεύει ότι πρέπει να είναι τέλειο ή το μικρότερο να μεγαλώσει θεωρώντας ότι πάντα κάποιος θα το προσέχει.
Το φύλο
Όταν έχεις παιδιά διαφορετικού φύλου είναι πολύ δύσκολο να μην πέσεις στην παγίδα των στερεότυπων - ειδικά όταν εσύ ο ίδιος έχεις μεγαλώσει με αυτά. Για παράδειγμα, τα κορίτσια κάνουν δουλειές από μικρές ενώ στα αγόρια δεν υπάρχει η ίδια απαίτηση.
Και στη συμπεριφορά τους όμως μπορούμε να παρατηρήσουμε διαφορές. Μερικοί γονείς δυσκολεύονται να βλέπουν τους γιους τους να κλαίνε, αλλά το θεωρούν επιτρεπτό και φυσιολογικό για ένα κορίτσι.
Γι' αυτό πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τις ανάγκες του κάθε παιδιού ανεξάρτητα απ' το φύλο του. Αν ο γιος μας λόγου χάρη είναι πιο ευαίσθητος πρέπει να επικεντρωθούμε στο να τον ενθαρρύνουμε να εκφράζει ελεύθερα όλα όσα νιώθει.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το να είσαι γονιός είναι εξαιρετικά δύσκολο. Και, κακά τα ψέματα, λάθη θα γίνουν. Για αποφύγουμε όμως τις παραπάνω παγίδες μπορούμε να έχουμε υπόψη μας τα παρακάτω όσο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας:
- Είναι η πειθαρχία ίδια;
- Οι κανόνες μας αφορούν όλους;
Το σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι το κάθε παιδί να μεγαλώνει σ΄ένα ασφαλές περιβάλλον που να νιώθει ότι το αγαπούν και το φροντίζουν όπως του αξίζει.
Πληροφορίες: verywellfamily.com
