«Λατρεύω τον άντρα μου αλλά το άλλο μου μισό είναι η κολλητή μου»

«Λατρεύω τον άντρα μου αλλά το άλλο μου μισό είναι η κολλητή μου»

Οι αληθινές φιλίες, αυτές που κρατάνε στον χρόνο και που σε κάνουν να νιώθεις μόνο χαρά, είναι σπάνιες αλλά υπάρχουν. Οι περισσότερες γυναίκες έχουμε μια φίλη που την θεωρούμε αδερφή μας. Αυτή η μαμά όμως μάλλον στάθηκε πάρα πολύ τυχερή καθώς για κείνη η κολλητή της είναι το άλλο της μισό.

«Με την καλύτερή μου φίλη γνωριστήκαμε όταν ήμουν 9 χρονών. Στην αρχή δεν κάναμε πολύ παρέα- ήμασταν σε διαφορετικές τάξεις και τότε, είχαμε άλλες φίλες. Μέχρι τα 11 μας όμως είχαμε αναπτύξει μια όμορφη σχέση κυρίως στα διαλείμματα.

Στις εκδρομές πάντα καθόμασταν μαζί στο πούλμαν και λέγαμε ιστορίες και όταν παίρναμε τους βαθμούς καθόμασταν στο παγκάκι και τους συγκρίναμε.

Μεγαλώσαμε όμως και πήγαμε σε διαφορετικά σχολεία. Εκεί γνωρίσαμε άλλους ανθρώπους και χάσαμε επαφή για περίπου 5 χρόνια. Και, ξαφνικά η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να πάμε στο ίδιο Λύκειο και να γίνουμε επιτέλους συμμαθήτριες.

Από τότε είμαστε αχώριστες! Συνέβησαν πολλά από τότε που ήμασταν μαθήτριες. Τώρα είμαστε παντρεμένες και έχουμε η καθεμιά την οικογένειά της. Παραμένει όμως η σταθερά μου. Αγαπάω πολύ τον άντρα μου, αλλά η κολλητή μου είναι η αδερφή ψυχή μου.

Ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή μας έχουμε η μία την άλλη. Υπάρχουν βδομάδες που δεν προλαβαίνουμε να μιλήσουμε και υπάρχουν και φορές που μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα. Αλλά δεν έχει καμία σημασία γιατί η σχέση μας είναι πολύ δυνατή!

Έχουμε ζήσει τα πάντα παρέα. Έχουμε κλάψει και γελάσει μαζί. Έχουμε παρηγορήσει και ενθαρρύνει η μία την άλλη αμέτρητες φορές. 

Οι αναμνήσεις μας είναι πολύτιμες. Από τις πρώτες διακοπές, τις παράλληλες εγκυμοσύνες και την γέννηση των παιδιών μας.

Τα μικρά μας είναι πολύ τυχερά γιατί έχουν μια δεύτερη μαμά να τα αγαπάει και να τα προσέχει.

Πολλές φορές θα πάρουμε η μία την άλλη τηλέφωνο και θα πούμε ''Έλα να κρατήσεις τα παιδιά γιατί θέλω να ξεκουραστώ λίγο''. Και θα το κάνουμε!

Δεν θα μπορούσα και δεν θέλω να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν. Είμαι ευγνώμων που οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν τότε. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιον με τον οποίο μπορούμε να μιλήσουμε για το οτιδήποτε. Να μοιραστούμε τις πιο κρυφές μας σκέψεις- τις καλές αλλά και τις κακές.

Έχουμε αποδεχτεί τα πάντα η μία στην άλλη, ακόμα και τα στραβά μας! Είναι ο άνθρωπος που χαίρεται με την χαρά μου και όταν πονάω κάνει τον πόνο μου δικό της.

Πραγματικά είμαι πολύ τυχερή και δεν το ξεχνάω γι' αυτό και φροντίζω να της δείχνω πόσο την εκτιμάω καθημερινά.»

Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com

v