«Η καρδιά της μητέρας είναι μια βαθιά άβυσσος, στο κάτω μέρος της οποίας θα βρείτε πάντα τη συγχώρεση» είχε γράψει κάποτε ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και έχοντας αυτή τη φράση στο μυαλό μου ελπίζω να με συγχωρέσει...
Για τις φορές που της είπα ψέματα: Ενώ ήξερα ότι ξέρει (και για τον Δημητράκη στο Γυμνάσιο!), επέμενα στο ψέμα ακόμα και όταν όλα τα στοιχεία ήταν εναντίον μου. Γυρνούσα αλλού το βλέμμα από ντροπή και συνέχιζα ακάθεκτη να παραμυθιάζω... μόνο τον εαυτό μου.
Για τα πικρά λόγια: Ήρθε στη ζωή κάποτε η στιγμή που την απομυθοποίησα και στράφηκα «εναντίον» της. Την κατηγόρησα για τις ατυχίες και τις αποτυχίες μου και της είπα λόγια που την πόνεσαν. Συγγνώμη...
Για τις φορές που σε αποκάλεσα «ξερόλα»: Είχε άποψη για τους πάντες και τα πάντα και δεν την κρατούσε ποτέ για τον εαυτό της. Πολλές φορές στην εφηβεία την θεωρούσα ανυπόφορη - πού να ήξερα όμως τότε ότι καθημερινά πάλευε με τις ανασφάλειες και τους φόβους της και παρόλα αυτά προσπαθούσε να μου δείξει το σωστό μονοπάτι.
Για τις φωνές και τα ξεσπάματα: Κάποιες φορές δίχως λόγο και αιτία και άλλες επειδή πίστευα πως δεν με καταλάβαινες και το θεωρούσα ανεπίτρεπτο.
Για τις φορές που σε ανησύχησα: Είτε επειδή δεν σήκωνα το τηλέφωνο, είτε επειδή γύριζα αργότερα από την ώρα που είχαμε συμφωνήσει. Εκείνη θα με περίμενε ξημερώματα πίσω από την πόρτα για να με κατσαδιάσει και αμέσως μετά να με πάρει την πιο τρυφερή αγκαλιά.
Για όσες φορές δεν σήκωσα το τηλέφωνο επειδή βαριόμουν να μιλήσουμε: Θα σκαρφιζόμουν χίλιες δυο δικαιολογίες που σε απέφευγα και μόλις άκουγα τη γνήσια χαρά στη φωνή σου που με άκουγες, θα με βασάνιζαν οι τύψεις για μια ολόκληρη εβδομάδα.
Για εκείνη την πράσινη εσάρπα που ακόμα ψάχνεις: Μπορεί να ισχυρίζομαι ότι δεν έχω ιδέα που είναι, όμως, βρίσκεται σε περίοπτη θέση στη ντουλάπα μου.
Για τις φορές που ντρεπόμουν να σε γνωρίσω στους φίλους μου: Επειδή φοβόμουν ότι θα έλεγες καμιά ντροπιαστική ιστορία του «ένδοξου» παρελθόντος μου και θα ανατίναζες την πολύ cool και μοιραία εικόνα μου.
Για τις μέρες που ήσουν η αποκλειστική νοσοκόμα μου: Με κυνηγούσες με μια ρημαδοζακέτα στο χέρι για να μην κρυώσω και εγώ την έβγαζα στα κρυφά και μετά ταβλιαζόμουν με πυρετό. Και αντί να μου λες «στα ' λεγα εγώ» μου έφτιαχνες σουπίτσες.
Για το ότι δεν σου είπα ποτέ δυνατά πόσο υπέροχη και καλή μαμά είσαι.
