Δεν είναι όμως μόνο η διάρκεια του ύπνου. Η ώρα που ένα παιδί πέφτει για ύπνο παίζει κι αυτή ρόλο στην φυσιολογική, συναισθηματική και γνωσιακή του ανάπτυξη. Ειδικά στο στάδιο που τα παιδιά περνάνε από τον διφασικό ύπνο (όταν κοιμούνται και μέσα στην ημέρα) στον μονοφασικό (που κοιμούνται μόνο βράδυ), η ποιότητα του ύπνου τους γίνεται ακόμα πιο επισφαλής.
Για παράδειγμα, εάν πέφτουν για ύπνο αργά, οι έρευνες έχουν δείξει ότι συχνά δεν κοιμούνται όσο πρέπει, αλλά και ότι δεν ξεκουράζονται αρκετά. Σε ένα παιδί, αυτό μπορεί να επιφέρει δυσκολία στη συγκέντρωση και τη μνήμη, αλλά και προβλήματα συμπεριφοράς. Επίσης, έχουν βρεθεί ενδείξεις ότι ο ελλειπής ύπνος πιθανόν να σχετίζεται και με την παχυσαρκία.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι οι συνήθειες που σχετίζονται με τον ύπνο επηρεάζονται από πολλές διαφορετικές παραμέτρους (βιολογικές, πολιτισμικές κλπ.) και κάθε οικογένεια έχει τη δική της ρουτίνα, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι απλό να καταληξουμε σε μια τέλεια «ώρα για ύπνο».
Έχουμε ορίσει τη διάρκεια που πρέπει να έχει ο ύπνος σε κάθε ηλικία, αλλά δεν έχουμε βρει πότε είναι καλύτερα να πέφτει για ύπνο.
Έτσι, ο καλύτερος κανόνας που έχουμε είναι ότι όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα, ακόμα και σε ημέρες που το παιδί δεν έχει σχολείο την επομένη. Το άλλο που πρέπει να προσέχουμε είναι να μένουμε σταθεροί στη επιλογή της ώρας ώστε το παιδί να διατηρεί έναν ισορροπημένο βιολογικό ρυθμό, ειδικά μέχρι μια ηλικία.
Μόνο να κερδίσουμε μπορούμε από αυτό, αφού οι συνήθειες που αναπτύσουμε παιδιά πολλές φορές μας ακολουθούν και ως ενήλικες και ο καλός ύπνος είναι ωφέλιμος για όλους, μικρούς και μεγάλους, παιδιά και γονείς.
Πηγή: theconversation.com
