Μέσα σ' έναν κυκεώνα αποκαλύψεων, είδαν το φως της επικαιρότητας περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας που ήταν θαμμένα πίσω από τα παρασκήνια. Άντρες που εκμεταλλεύτηκαν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους κύρος για να καταπατήσουν και να μειώσουν την προσωπικότητα πολλών γυναικών συναδέλφων τους ήρθαν, επιτέλους αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.
Και ενώ μερικοί επέλεξαν την άρνηση και άλλοι την σιωπή ως απάντηση στα όσα τους καταλογίζονται, υπήρξε και μια παραδοχή και μια συγγνώμη.
Το όνομα του Παύλου Χαϊκάλη προστέθηκε στο γαϊτανάκι των αποκαλύψεων, όταν η ηθοποιός Ηλιάνα Αραβή κατήγγειλε τον συνάδελφό της για σεξουαλική παρενόχληση αφηγούμενη ένα άκρως δυσάρεστο και ανάρμοστο περιστατικό. Και ενώ ο γνωστός κωμικός έτρεξε να προλάβει καταστάσεις ζητώντας δημόσια συγγνώμη, μια φράση του ήταν αρκετή για να τα τινάξει όλα στον αέρα.
«Είμαι όμως και αρσενικό παλιάς κοπής οπότε, όταν μια γυναίκα μου λέει το όχι κι εγώ ενδιαφέρομαι, επιμένω». Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα κατέταξε τον εαυτό του στους άντρες «παλαιάς κοπής» προσβάλλοντας έτσι και το γυναικείο αλλά και το ανδρικό φύλο.
Αλήθεια, τι θα πει άντρας παλαιάς κοπής και γιατί αυτό δίνει «συγχωροχάρτι» σε ανάρμοστες συμπεριφορές;
Μεταξύ των γυναικών έχουν χιλιοειπωθεί ατάκες του τύπου «Μα, πού πήγαν όλοι οι άντρες;» ή «Οι άντρες παλιότερα ήταν κυνηγοί». Αυτό είναι αλήθεια. Σε καμία περίπτωση, όμως, η διεκδίκηση δεν πάει χεράκι-χεράκι με την παρενόχληση.
Όταν μιλάμε για έναν άντρα-κυνηγό, είτε παλαιάς είτε καινούριας «κοπής», εννοούμε εκείνον που ξέρει να φλερτάρει και να διεκδικεί ντόμπρα και με αξιοπρέπεια. Αυτόν που εμπνέει εμπιστοσύνη και σιγουριά και δείχνει τον ανάλογο σεβασμό σε μια γυναίκα χωρίς να τη θίγει με τα λόγια ή τις πράξεις του. Εννοούμε αυτόν που σέβεται το «όχι» και δεν το μεταφράζει ως «ναι» επειδή τον συμφέρει.
Το να παίρνεις τηλέφωνο τη γυναίκα για την οποία ενδιαφέρεσαι ενώ αυτοικανοποιείσαι, δεν είναι διεκδίκηση. Δεν είναι έντονο φλέρτ. Και σε καμία περίπτωση δεν σε κάνει άντρα παλαιάς κοπής! Ίσως κάτι άλλο...
Τα όρια του καθενός πρέπει να σταματούν εκεί που αρχίζουν του άλλου! Στα πλαίσια του φλερτ ή του έρωτα επιτρέπονται πολλά αρκεί να υπάρχει σεβασμός στα προαναφερθέντα όρια. Το «όχι» και το «δεν θέλω» πρέπει να είναι αυτονόητο ότι θα είναι σεβαστό-ειδικά σε σχέσεις εξάρτησης όπως είναι του αφεντικού και υπαλλήλου, καθηγητή και μαθήτριας κτλ.
Τα θηριώδη αλλά και τα πατριαρχικά ένστικτα που έχει κληρονομήσει η ανθρωπότητα -και κυρίως οι άντρες- πρέπει να επιτέλους να καταδικαστούν στη λήθη.
Θελουμε τελικά άντρες παλαιάς κοπής; Είναι κάτι που (μας) λείπει;
Η εύκολη απάντηση είναι εξαρτάται. Η ευθύτητα, η ντομπροσύνη, η επιμονή είναι στοιχεία που όντως τείνουν να εκλείψουν. Τουλάχιστον ως αρετές. Είναι όμως τα παραπάνω δικαιολογία για αγένεια, αναξιοπρέπεια και συμπεριφοριακές υπερβάσεις πεζοδρομίου; Προφανέστατα όχι. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν ήταν. Τι αξία έχει, είχε ή θα έχει άλλωστε μια ερωτική πολιορκία εάν επιφέρει μαζί αμηχανία, αβολεψιά, εξευτελισμό...; Καμία. Καλύτερα 1000 φορές άντρες, χωρίς το «παλαιάς κοπής». Βασικά, καλύτερα όχι άντρες, αλλά ανθρώπους, σκέτο. Απαραίτητο και επαρκέστατο ταυτόχρονα.
