«Όταν όλα καταρρέουν και δεν αντέχω άλλο, ο άντρας μου αναλαμβάνει να ''σηκώσει'' το βάρος μου.
Δεν είναι το πιο ρομαντικό πράγμα που θα μπορούσα να πω για εκείνον, όμως, αυτή είναι η τωρινή μας κατάσταση. Φυσικά θυμάμαι τις στιγμές που ζήσαμε μόνοι μας ως ζευγάρι. Τότε που μου έφερνε λουλούδια, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Τότε που μέναμε αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι τις Κυριακές μας. Όταν μου άφηνε σημειώματα αγάπης για να τα βρω το πρωί.
Υπέροχες κινήσεις που αντανακλούσαν την αγάπη μας! Τώρα όμως με τα παιδιά η κατάσταση είναι διαφορετική. Αυτό που πραγματικά εκτιμώ σε εκείνον είναι ότι είναι πάντα δίπλα μου για να με σηκώσει όταν εγώ πέφτω.
Δεν μου δίνει καν την επιλογή! Θα μου πει: ''Κουράστηκες. Αναλαμβάνω εγώ!'' και θα με παροτρύνει να κάνω κάτι που με ηρεμεί, όταν τα νεύρα μου είναι χάλια. Και έτσι αναλαμβάνει τα πάντα αυτός.
Όταν δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου, θα μου πει: ''Μην ασχοληθείς με τα παιδιά, πήγαινε να χαλαρώσεις!''
Θα πλύνει τα πιάτα το βράδυ για να μην χρειαστεί να κάνω τέτοιες δουλειές το πρωί. Εκτός από τα δικά του ''βάρη'', σηκώνει και τα δικά μου χωρίς καν να το ζητήσω.
Η σχέση μας άλλαξε μέσα στα χρόνια. Στην αρχή υπήρχε πάθος και τρέλα. Τώρα όλα είναι πιο ήρεμα και σταθερά και το λατρεύω αυτό.
Όλα είναι πιο ήρεμα και ασφαλή και όταν ξαπλώνουμε ο ένας δίπλα στον άλλον τα βράδια, πάρα την κούραση, νιώθουμε ευγνώμονες για όσα έχουμε χτίσει μαζί.
Είναι ο άντρας μου και πάντα με σηκώνει, όταν πέφτω.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
