Με λίγα λόγια, κανένα παιδί δεν φεύγει στ’ αλήθεια απ’ τη «φωλιά του», αφού ξέρει καλά πως όπου κι αν βρεθεί:
Το σπίτι του θα είναι πάντα η αγκαλιά μας
Αφού ενηλικιωθεί, είναι καλό για ένα παιδί να φεύγει απ’ το σπίτι των γονιών, είτε πηγαίνει σε άλλη πόλη για σπουδές είτε κάνει την πρώτη του προσπάθεια να μείνει μόνο του, αφού μόνο έτσι θα μάθει πως είναι να κρατάς ένα σπίτι και να φροντίζεις τον εαυτό σου – αν το αφήσουμε να κάνει τίποτα μόνο του, φυσικά. Κι αν μας πονάει λίγο να βλέπουμε το δωμάτιό του άδειο τα βράδια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αληθινό του σπίτι δεν είναι οι τοίχοι και τα δωμάτια, αλλά η αγκαλιά μας. Κι αυτό δεν αλλάζει ποτέ!
Κανείς δεν θα το στηρίξει όπως εμείς
Όταν το παιδί μας ξεκινά να φτιάχνει τη δική του ζωή, μακριά απ’ την ασφάλεια της οικογενειακής εστίας, δεν γίνεται να μην ανησυχούμε για το πως θα τα φέρει βόλτα και ποιους ανθρώπους θα έχει δίπλα του να τον στηρίζουν. Κι επειδή είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά να πληγωθεί κιόλας από κάποιους ανθρώπους, εμείς οφείλουμε να του θυμίζουμε πως ό,τι κι αν συμβεί, η μαμά του κι ο μπαμπάς του θα είναι πάντα εκεί, να το στηρίζουν σε όλα – στις μεγάλες χαρές και τις μεγάλες λύπες.
Δεν θα βρει φαγητό σαν της μαμάς
Εντάξει, μπορεί το παιδί να μείνει μόνο του για να μάθει να φροντίζει τον εαυτό του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα μείνει και νηστικό. Τουλάχιστον, μέχρι να μάθει να μαγειρεύει, τα ταπεράκια θα πηγαίνουν και θα έρχονται – κι εννοείται πως θα τρώμε όλοι μαζί όποτε θελήσει. Έτσι κι αλλιώς, ακόμη και σεφ να γίνει μια μέρα, που λέει ο λόγος, σαν το φαγητό της μαμάς δεν πρόκειται να φάει πουθενά. Και είναι γεγονός ότι, μέσα απ’ το φαγητό, μένουν ζωντανές οι ομορφότερες παιδικές μας μνήμες.
Οι όμορφες αναμνήσεις θα μας κρατούν δίπλα του
Κάθε παιδί που αφήνει τη «φωλιά» για πρώτη φορά έχει για αποσκευές, εκτός από ρούχα και κινητό, όλες τις υπέροχες αναμνήσεις των παιδικών κι εφηβικών του χρόνων – όλα όσα έζησε μαζί μας, δηλαδή. Και είναι λίγο σαν να κουβαλάει το σπιτικό μας μαζί του, στην καρδιά και τον νου, όπου και αν τον βγάλει το μονοπάτι που θα πάρει. Αυτές οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα είναι που συγκροτούν την κοινή μας εμπειρία, η οποία μένει ζωντανή και μας κρατά δίπλα δίπλα ακόμη κι αν είμαστε μίλια μακριά.
Η αγάπη μας θα είναι το φυλαχτό και το γούρι του
Κακά τα ψέματα, το έχουμε ζήσει και το ξέρουμε καλά πως ο κόσμος εκεί έξω μπορεί να γίνει σκληρός και το μονοπάτι που διαλέγει κανείς να αποδειχθεί δύσβατο. Αν νιώθεις, όμως, πως έχεις τις ρίζες σου κάπου, αυτές δεν πρόκειται να διψάσουν ποτέ κι οι δυνάμεις σου δεν θα σε εγκαταλείψουν όσο παλεύεις να ξεπεράσεις τα εμπόδια. Η αγάπη μας, λοιπόν, είναι η πραγματική «φωλιά» και είναι το καλύτερο φυλαχτό για το παιδί μας – η αστείρευτη δύναμη που το προστατεύει και του δίνει κουράγιο να προσπαθεί και να νικά.
