«Φέτος η επιστροφή στο σχολείο δεν είναι ιδανική για ΚΑΝΕΝΑΝ.
Ούτε για τους δασκάλους.
Ούτε για τους γονείς.
Το υβριδικό δεν είναι ιδανικό.
Το ψηφιακό δεν είναι ιδανικό.
Πρόσωπο με πρόσωπο εν μέσω πανδημίας πάλι δεν είναι ιδανικό.
Για κάθε παιδί που θέλει γυρίσει πίσω στην τάξη του, υπάρχει ένα άλλο που έχει άγχος για το πώς θα γυρίσει.
Για κάθε γονιό που αναρωτιέται: "Πώς θα το διαχειριστώ αυτό;", υπάρχει ένας δάσκαλος που επίσης, αναρωτιέται "Πώς θα το διαχειριστώ αυτό;"
Και συχνά κάποιος έχει και τους δύο ρόλους.
Για κάθε γονιό που λυπάται που το παιδί του θα ξεκινήσει έτσι το νηπιαγωγείο, υπάρχει ένας γονιός τελειόφοιτου που στενοχωριέται που το παιδί θα τελειώσει το σχολείο με αυτόν τον τρόπο.
Για κάθε γονιό που θυμώνει επειδή το παιδί του πρέπει να φοράει μάσκα, υπάρχει ένας γονιός που τρομοκρατείται στην ιδέα ότι ένα μέλος στην οικογένειά του, που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, θα νοσήσει.
Η ζωή μας έγινε άνω κάτω.
Κανείς δεν το περίμενε.
Δεν θα είναι εύκολο.
Θα είναι πρόκληση.
Θα απογοητευτούμε.
Ελπίζω να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Ελπίζω να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Όλοι θα χρειαστούμε βοήθεια.
Ελπίζω να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον με αξιοπρέπεια και χάρη.
Όλοι θα το χρειαστούμε αυτό.
Ελπίζω να συνειδητοποιούμε ότι στο τέλος της μέρας, οι μαθητές μας χρειάζονται για να τους δείξουμε το φως.
Να δώσουμε τον ρυθμό.
Να δούμε το καλό.
Να μετατρέψουμε μία ατυχή συγκυρία σε κάτι καλύτερο.
Για αυτούς.
Για εμάς.»
- Stephanie Krause
