«Χτες στην παραλία το παιδί μου κόντεψε να πνιγεί και δεν ήξερε κανείς από πρώτες βοήθειες»

«Χτες στην παραλία το παιδί μου κόντεψε να πνιγεί και δεν ήξερε κανείς από πρώτες βοήθειες»

Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από το να βλέπεις το παιδί σου να πνίγεται στη θάλασσα μπροστά στα μάτια σου. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους μας φόβους  και, κακά τα ψέματα, όσο προσεκτικοί κι αν είμαστε, μπορεί να συμβεί στον καθένα όπως έγινε και στην περίπτωση αυτής της μαμάς.

«Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν στα Επείγοντα κρατώντας το κοριτσάκι μου στην αγκαλιά, κλαίγοντας και φωνάζοντας ότι παραλίγο να μου πνιγεί στη θάλασσα. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα που μοιάζουν σαν να μην συνέβαιναν σε μένα.

Ήμασταν στην παραλία με φίλους και τα παιδιά μας παίζανε χτίζοντας κάστρα στην άμμο και γελώντας με την ψυχή τους. Καθώς κοιτούσα την κόρη μου με τις φίλες μου, τόσο ανέμελη και ξένοιαστη, ένιωθα μια απέραντη αισιοδοξία.

Εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνό μου και έστρεψα την προσοχή μου αλλού για λίγα λεπτά. Και το κακό δεν άργησε να συμβεί!

Κατάλαβα ότι κάτι πηγαίνει λάθος όταν άκουσα τις φωνές των φιλενάδων μου αλλά και άλλων ανθρώπων που βρίσκονταν στην παραλία να φωνάζουν ''το παιδί! το παιδί πνίγεται''.Ήταν το δικό μου παιδί!

Δύο άντρες της παρέας μαζί και εγώ ορμήσαμε προς το μέρος της και την τραβήξαμε στη στεριά. Τα μελανιασμένα χείλη της θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου. Με το που την έβγαλα έξω, δεν ήξερα τι να κάνω! Κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν είχε ιδέα από πρώτες βοήθειες.

Ευτυχώς ήρθε κάποιος που ήξερε πώς κάνουν τεχνητή αναπνοή. Μετά από λίγο, η μικρή μου άρχισε να φτύνει το νερό που είχε καταπιεί, και έκανε εμετό. Έκλαιγε, όπως και εγώ. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Το χρώμα της επανήλθε και έβηχε, αλλά δόξα τω Θεώ ήταν καλά.

Στα Επείγοντα μου είπαν ότι πρόκειται για τον λεγόμενο «ξηρό πνιγμό». Συμβαίνει λόγω της εισπνοής νερού, η οποία προκαλεί σπασμό στις φωνητικές χορδές. Το νερό δεν φτάνει στους πνεύμονες, αλλά οι σπασμοί εμποδίζουν την ανταλλαγή οξυγόνου με διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα ο λαιμός του παιδιού να κλείνει και να μην μπορεί να αναπνεύσει. Είναι ύπουλος και μπορεί να συμβεί στα καλά καθούμενα!

Μετά από αυτήν την εμπειρία συνειδητοποιήσα δυο πράγματα. Πρώτον, πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πρώτες βοήθειες-πραγματικά μπορούν να σώσουν το παιδί μας. Και δεύτερον, το κακό δεν αργεί να συμβεί και ακόμη και η στιγμιαία διαφυγή της προσοχής μας μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα.

Προκειμένου, λοιπόν, να γλιτώσουμε «την κακιά την ώρα», καλό είναι να παρακολουθούμε τις θαλάσσιες δραστηριότητές τους και να είμαστε δίπλα στα μικρά παιδιά, έτσι ώστε να επέμβουμε άμεσα αν χρειαστεί.»

v