Σε πρόσφατες δηλώσεις του στην εφημερίδα «Δημοκρατία», ο ιδρυτής της οργάνωσης «Χαμόγελο του Παιδιού», Ανδρέας Γιαννόπουλος, τόνισε ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄αυτόν που γνωρίζουμε, αφού οι εξαφανίσεις που δεν δηλώνονται καν στην Αστυνομία είναι πάρα πολλές. Είναι επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι, με τα χρόνια, οι ηλικίες των αγνοούμενων παιδιών είναι όλο και μικρότερες, ενώ η μέση ηλικία των παιδιών που φεύγουν απ’ το σπίτι είναι πλέον τα 12 έτη.
Όσο για τις αιτίες και τους απώτερους κινδύνους μιας τέτοιας απεγνωσμένη κίνησης από ένα μικρό παιδί, ο κ. Γιαννόπουλος λέει: «Εκείνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά, είναι ότι παρατηρείται αύξηση στις εξαφανίσεις από κακή χρήση του διαδικτύου. Είναι πολλές οι περιπτώσεις ανήλικων κοριτσιών που γνωρίζουν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεγαλύτερους άντρες, οι οποίοι τους υπόσχονται μια χλιδάτη ζωή. Νομίζοντας, λοιπόν, πως έχουν ερωτευτεί το πρόσωπο που βλέπουν πίσω από την οθόνη, φεύγουν μαζί του και συχνά καταλήγουν στην πορνεία.»
Πρόσφατα, η οργάνωση κλήθηκε να αναζητήσει μια 13χρονη κοπέλα η οποία βρέθηκε να επιβαίνει σε πλοίο για τη Ρόδο, όπου θα συναντούσε κάποιον άντρα που γνώρισε στο ίντερνετ: «Με τη βοήθεια των λιμενικών, τους εντοπίσαμε έγκαιρα στο πλοίο με προορισμό τη Ρόδο. Η κοπέλα θα κατέληγε σε μπαρ του νησιού, όπου διάφοροι επιτήδειοι ωθούν τις κοπέλες σε εξαναγκαστική εργασία και τις εκμεταλλεύονται.»
Φυσικά, πολλές φορές ο βασικός υπαίτιος έιναι η ίδια η οικογένεια αφού, σύμφωνα με τον ιδρυτή της οργάνωσης: «Κάποιοι ανήλικοι το σκάνε, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν άλλο στο σπίτι τους. Είναι κι αυτός ένας παράγοντας που συμβάλει στη γιγάντωση του φαινομένου.»
Το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί τους τελευταίους μήνες, λόγω των ασυνόδευτων παιδιών που καταφθάνουν κάθε τόσο στη χώρα και αποτελούν εύκολο στόχο για κάθε κακόβουλο. «Οι διακινητές», τονίζει ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, «βρίσκουν παιδιά που είναι “στα αζήτητα” και τα ωθούν στην πορνεία. Κανένας δεν ψάχνει να τα βρει κι αυτό είναι που ενισχύει τη δράση αυτών των ανθρώπων». Είναι ενδεικτικό ότι οι εξαφανίσεις ασυνόδευτων παιδιών έχουν φτάσει τις 1892 περιπτώσεις τους τελευταίους 16 μήνες.
Τί γινεται όμως με τις περιπτώσεις που δεν εξιχνιάζονται ποτέ;
Φέρνοντας το παράδειγμα του μικρού Άλεξ, ο κ. Γιαννόπουλος λέει: «Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, έγιναν όλα λάθος. Έβλεπα σκυλιά που υποτίθεται πως έψαχναν το παιδί, έπειτα από δύο μήνες. Αυτό έγινε για το “θεαθήναι”, επειδή πίεζε η κοινή γνώμη. Δεν μπορεί το σκυλί τόσες ημέρες μετά να ακολουθήσει τα ίχνη. Χρειάζεται άμεση κινητοποίηση, εδώ και τώρα. Τέτοιες καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο».
Πηγή: Δημοκρατία
