Η επικριτική μάνα
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια μητέρα που σε στηρίζει σε ότι κάνεις και δεν σε αφήνει να χάσεις το κουράγιο και την διάθεσή σου να προσπαθείς. Και όχι να σε περιμένει στη γωνία για να τονίσει τις αποτυχίες και υποβαθμίσει τις επιτυχίες σου, λες και αντλεί κάποιου είδους αρρωστημένη ικανοποίηση από αυτό. Κι όμως, υπάρχουν μανάδες για τις οποίες τα παιδιά τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά και δεν αξίζουν ποτέ τον έπαινο ή την επευφημία τους. Είναι πάντα επικριτικέςκαι, για να φέρουν τα πράγματα στα μέτρα τους, είναι ικανές να παραφουσκώνουν τα κακά και να μειώνουν τα καλά ώσπου να βρουν πάτημα να εκτοξεύσουν τη χολή τους.
Η μάνα που μπλέκεται στη ζωή σου
Εντάξει, όταν είσαι μικρό παιδί δεν διαφεντεύεις εσύ τη ζωή σου και καλώς, γιατί η μάνα και νοιάζεται για το καλό σου και έχει περισότερα εφόδια για να κρίνει ποιο είναι αυτό. Υπάρχουν όμως μανάδες, που γραπώνονται σ’ αυτόν το ρόλο και δεν αφήνουν ποτέ το παιδί τους απ’ την επιτήρησή τους, ακόμη κι όταν ενηλικιωθεί. Τότε, εκτός από μάνες που «ξέρουν καλύτερα», γίνονται και διευθυντές, και μάνατζερ, και προπονητές και σλυμβουλοι γάμου και ό,τι άλλο μπορούν, αρκεί να διατηρήσουν τον απόλυτο έλεγχο και το παιδί τους να μην απογαλακτιστεί ποτέ του.
Η μάνα «τουρίστας»
Δε λογείται μάνα που δεν γίνεται θυσία για τα παιδιά της, που δεν είναι πάντα δίπλα τους έτοιμη να τους δώσει τα πάντα και κυρίως, την σιγουριά πως η αγάπη της για ‘κείνα είναι πραγματικά αστείρευτη. Είναι κάτι μανάδες, όμως, που, λες και δεν τα γέννησαν εκείνες, αφήνουν τα παιδιά τους στη μοίρα τους, να αντιμετωπίσουν μόνα τους κάθε δυσκολία και κάθε κακοτοπιά. Είναι απόμακρες, δεν έχουν ποτέ τους χρόνο για τα παιδιά τους και η ψυχρότητά τους σου παγώνει το αίμα – πόσο μάλλον την τρυφερή ψυχή των παιδιών τους που δεν γνώρισε ποτέ τη ζεστασιά της μητρικής αγάπης.
Η ανταγωνιστική μάνα
Είναι δυνατόν μια μητέρα, η οποία έχει ιερή αποστολή να γαλουχήσει και να καθοδηγήσει το παιδί της προς έναν καλύτερο βίο, να βλέπει ποτέ το σπλάχνο της ανταγωνιστικά; Σαν να έρχεται π.χ. για να της πάρει κάτι που της ανήκει δικαιωματικά; Ακούγεται πραγματικά αδύνατον, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι μανάδες. Δεν φαίνονται από νωρίς, αλλά μόλις το παιδί φτάσει σε μια ηλικία που αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται, τα πάντα γίνονται ένας διαρκής διαγωνισμός – η εμφάνιση, οι επιδόσεις, η αγάπη των γονιών-παππούδων κλπ. Προτεραιότητά τους, αντί να στηρίζουν τα παιδιά τους και να τους δίνουν ώθηση να εκτοξευθούν, είναι να τα κρατήσουν στον δικό τους επίπεδο και, αν γίνεται, ακόμη παρακάτω.
Η βίαιη μάνα
Είναι αδιανόητο για κάθε έναν από εμάς, να σκεφτούμε ότι μια μάνα μπορεί να είναι βίαιη με τα παιδιά της, όχι μόνο σε βαθμό κακοποίησης, αλλά και σε λεκτικό ή ψυχολογικό επίπεδο. Δεν το χωράει ο νους μας ότι μια μάνα θα επεδίωκε ποτέ με ποικίλους τρόπους το κακό των παιδιών της ή ότι δεν θα είχε την παραμικρή συναίσθηση πως, ό,τι κάνει, τα βλάπτει σοβαρά. Κι όμως, υπάρχουν μανάδες που, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, δεν θα ‘πρεπε ίσως να εχεουν κάνει παιδιά ή τουλάχιστον θα ‘πρεπε να απομακρύνονται νωρίς απ’ τη ζωή τους, πριν το κακό γίνει ανεπανόρθωτο.
