«Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Δυσκολεύομαι πολύ μαζί σου!
Είμαι από τη φύση μου υπομονετική και προσπαθώ να αντιδρώ ψύχραιμα, αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι. Είσαι μόλις 1 έτους και δεν μπορείς με καταλάβεις. Σου ζητάω ήρεμα να μην πετάς το φαγητό σου στο πάτωμα ή να μην ουρλιάζεις στα μαγαζιά. Όμως εσύ με καταλαβαίνεις μόνο όταν φωνάζω. Γι΄αυτό και βγαίνω εκτός εαυτού και μετά μαραζώνω από τις τύψεις που συμπεριφέρθηκα έτσι στο όμορφο αγοράκι μου.
Δυσκολεύομαι και καθημερινά υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι πρόκειται για μια ''φάση'', η οποία θα περάσει. Κάποια στιγμή θα συνεννοούμαστε και θα είμαστε και οι δυο μας καλύτερα. Με πληγώνει ωστόσο, που πρέπει να μεγαλώσεις για να γίνει αυτό. Όταν θα είσαι μεγάλο αγόρι ίσως δεν θέλεις να σε αγκαλιάζω ή να περνάμε χρόνο μαζί. Γι’ αυτό και θέλω να σε χορτάσω τώρα χωρίς φωνές.
Δυσκολεύομαι και απορώ με τις υπόλοιπες μαμάδες που φαίνεται να είναι τόσο άνετες όταν φωνάζουν. Μετά όμως συνειδητοποιώ ότι μέσα τους πρέπει να δυσκολεύονται όσο εγώ και ας μη το δείχνουν. Ξέρουν απλώς να το κρύβουν καλύτερα από μένα. Πάντα επικοινωνούσα αυτό που με ''έτρωγε'' προς τα έξω- και θεωρούσα την εξωστρέφεια ένα απ’ τα μεγαλύτερα προτερήματά μου. Στην μητρότητα όμως μου έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Με κάνει να νιώθω ανεπαρκής και ''λίγη''.
Και εσύ δυσκολεύεσαι.
Προσπαθείς να μου πεις ότι δεν σ΄ αρέσει το φαγητό, απλά δεν ξέρεις τις λέξεις για να μου το πεις, γι’ αυτό και μου το δείχνεις με το να πετάς το φαγητό στο πάτωμα. Και εγώ σου φωνάζω.
Δυσκολεύεσαι. Περπατάς, τρέχεις και λες μισές λεξούλες. Παρόλα αυτά, είσαι μωρό και δεν μπορείς να κάνεις όσα θέλεις. Θέλεις να παίξεις με τα μεγαλύτερα παιδιά του παιδικού σταθμού, αλλά δεν μπορείς-και αυτό σε θυμώνει. Θέλεις να κάνεις τόσα πράγματα και οι μεγάλοι σου λένε συνέχεια ''όχι''.
Δυσκολεύεσαι όταν με βλέπεις να χάνω την υπομονή μου και δεν καταλαβαίνεις γιατί αντιδράω μ’ αυτόν τον τρόπο.
Και οι δύο δυσκολευόμαστε. Πολύ. Και οι δυο χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να τα καταφέρουμε.
Θέλω να ξέρεις ότι δεν νευριάζω μαζί σου. Τα βάζω με τον εαυτό μου γιατί χάνω την υπομονή μου. Προσπαθώ να μου υπενθυμίζω πόσο σημαντικές είναι αυτές οι στιγμές που περνάμε μαζί και ότι τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω.
Θέλω να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ και θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένος.
Δυσκολευόμαστε και οι δυο. Εσύ λίγο παραπάνω. Είμαι δίπλα σου όμως και σου υπόσχομαι ότι θα τα βγάλουμε πέρα!»
Πηγή: scarymommy.com
