Μίλησε για όλα η αγαπημένη μας ποιήτρια:
Για τον έρωτα
«Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός, οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.»
Για την αγάπη
«Ο έρωτας είναι σαφέστερος και ειλικρινέστερος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μια λέξη η οποία προσφέρεται για πάρα πολλές χρήσεις. Αγάπη μητρική, συζυγική, αγάπη προς τον ανήμπορο ή προς αυτό που ονειρευόμαστε. Η αγάπη έχει πάντα τις εξηγήσεις της. Ο έρωτας δεν τις έχει. Αυτή η αγάπη δεν μας παρατάει σύξυλους να φύγει όπως μας παρατάει ο έρωτας. Είναι λέξη μεγάλης αντοχής... και πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει.»
Για τις λέξεις που τόσο αγαπούσε...
«Οι λέξεις φταίνε.
Ατές ενθαρρύνουν τα πράγματα
ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν.»
Και για τον κόσμο
«Είμαι λίγο θυμωμένη όπως αντιλαμβάνεσαι.
Μ’ εμένα.
Διότι θα έπρεπε να έχω ωριμάσει.
Να μην απορώ με τίποτα.»
Για την απώλεια του έρωτα που έχουμε νιώσει όλοι
«Όλα δεν μπορώ να σηκώνω μ’ ένα χέρι.
Το άλλο μου το κράτησε εσύ για ενθύμιο
της στιγμής που αιώνια μου το ξέσφιγγες.»
Και φυσικά, τον θάνατο
«Σκέψου τη λέξη "φεύγω"
πόσα "θα μείνω" γκρέμισε ....
όταν διαμιάς θα φύγουν όλες
οι λέξεις από μέσα μου με πρώτη
πρώτη πρώτη απ' όλες τη λέξη Υπάρχω»
«Μισή ντροπή δική μου, μισή του θανάτου»
«Μπορώ να πω ό,τι θέλω, όσο τολμηρό ή αποτυχημένο και αν είναι. Πάντα όμως θα λέω στο τέλος “δεν πειράζει, μισή ντροπή δική μου, μισή του θανάτου”. Αυτή είναι η απαλλαγή και η αθώωσή μου.»
Και ένα αντίο από μας
Έτσι κι εμείς θα πούμε αυτό που νιώθουμε, κι ας είναι η ντροπή μας μισή - την άλλη μισή την πήρες μαζί σου φεύγοντας: την απέραντη θλίψη μας παρηγορούν οι λέξεις σου που είναι ακόμα εδώ, μαζί μας, μαζί με τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Γιατί το σώμα σου μπορεί να «έφυγε», όμως η κληρονομιά που άφησες δεν θα πεθάνει ποτέ.
Αντίο αγαπημένη μας.
