Καλησπέρα, ο γιος μου 11 ετών είχε ένα ατύχημα στο ποδόσφαιρο με συνέπεια να κάνει πέντε ράμματα στο φρύδι. Επίσης έκανε και εκχύμωση στο μάτι καθώς και οίδημα. Στην ουσία το μάτι του τις πρώτες μέρες ήταν κλειστό και τώρα μελανό. Η μικρή μου κόρη, 4 ετών, ήταν παρούσα στο τηλεφώνημα από τον μπαμπά μας ότι χτύπησε ο αδελφός της και την άρπαξα όπως ήταν με τις πιτζάμες και την πήγα στην μαμά μου για να μεταφερθούμε στο νοσοκομείο. Φάνηκε τρομαγμένη, την επόμενη μέρα που γυρίσαμε σπίτι κοιτούσε τον αδελφό της κάπως φοβισμένη. Εγώ κοιμήθηκα με τον γιο μου και η μικρή με τον μπαμπά της. Από τότε δεν θέλει να είναι στον ίδιο χώρο μαζί του. Την παίρνω αγκαλιά να κάτσουμε στον καναπέ όλοι μαζί αλλά αυτή αρνείται και φεύγει τρέχοντας. Της λέω γιατί το κάνεις αυτό; Τι σε ενοχλεί; Δεν μου απαντάει. Της λέω μετά είναι κάτι με τον Νικόλα; Φοβάσαι κάτι; Πάλι δεν απαντά. Της ξανά λέω φοβάσαι μην τον χτυπήσεις κατά λάθος; Μόνο εκεί μου απάντησε «ναι» και πάλι με αποφυγή. Τι να κάνω; Με προβληματίζει η συμπεριφορά της. Όποιος είναι με τον μεγάλο αυτή τρέχει στον άλλον. Δεν θέλει να είμαστε όλοι μαζί.
Υ.Γ. Ήταν κολλημένη πάνω μου και μόνο όταν έλειπε έκανε παιχνίδια με τον μπαμπά της(συμφέρον) . Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Αγαπητή αναγνώστρια,
Να χαίρεστε τα υπέροχα παιδιά σας και εύχομαι να είναι όλα περαστικά. Η κόρη σας δεν είναι η μόνη που ξαφνιάστηκε και φοβήθηκε πολύ λόγω του ατυχήματος που είχε ο γιος σας! Είμαι βέβαιη πως όλοι σας τρομάξατε, ωστόσο καθένας από εσάς, ανάλογα με την ηλικία και τον ρόλο σας, αντιδράσατε διαφορετικά. Εσείς, ως γονείς, βγήκατε μπροστά, πήρατε ευθύνη και φροντίσατε τα παιδιά σας. Εκείνη, ως αδερφή, και μάλιστα σε αυτήν την πολύ τρυφερή ηλικία που βρίσκεται, σας δείχνει το φόβο της, την αγωνία της. Πιθανόν, το ατύχημα αυτό της έκανε ρεαλιστικό τον έντονο φόβο που όλα τα παιδιά έχουν, ότι κάποιος δικός τους θα πάθει κάτι κακό. Ουσιαστικά, συνειδητοποίησε την πραγματικότητα, ότι είστε κι εσείς άνθρωποι και μπορεί κάτι να σας συμβεί.
Η κόρη σας με τον τρόπο της ζητά επίσης τη φροντίδα σας. Μοιάζει ότι το έχετε πάει ήδη πολύ καλά, αφού προσπαθείτε να την καταλάβετε. Δώστε της χρόνο και μείνετε κοντά της ώστε να νιώσει ασφαλής, όχι γιατί είστε άφθαρτοι, αλλά γιατί είστε παρόντες!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr
