«Απόψε δεν θα μιλήσουμε για έρωτα...
Πού και πού, όχι συχνά, αλλά πού και πού, στέκεται κι εκείνος προσοχή μπροστά στην αγάπη. Κι εσύ, εσύ που απόψε μπορεί να προσευχηθείς, μπορεί να παρακαλέσεις, μπορεί να ζητήσεις απ’ όποιο θεό πιστεύεις ή από όποια μοίρα πιστεύεις ότι μας ορίζει, για το παιδί σου που αύριο θα σηκωθεί να πάει να δώσει την μάχη του απέναντι από τις γνώσεις, σε παρακαλώ… απόψε μην το αγχώσεις άλλο.
Απόψε πάρτο αγκαλιά το παιδί σου και θύμισέ του ιστορίες απ’ όταν ήταν μικρό.
Την πρώτη φορά που σου πέταξε την φρουτόκρεμα στα μούτρα και την πρώτη φορά που αρρώστησε λίγο παραπάνω από το “κανονικό”.
Απόψε μην διαβάσετε άλλο..
Μην το ρωτήσεις αν θυμάται, τι θυμάται, τι φοβάται.
Απόψε πες του πως το αγαπάς.
Πες του πως η αγάπη σου και η αποδοχή σου είναι αδιαπραγμάτευτα.
Απόψε πάρτου λίγο από το βάρος που κουβαλάνε οι ώμοι του.
Απόψε ξαναγίνε η μαμά ενός μωρού.. που ετοιμάζεται να γνωρίσει τον κόσμο.
Η επιτυχία με τους βαθμούς δεν είχαν ποτέ καμία σχέση.
Η αποδοχή με τις γνώσεις δεν συναντήθηκαν πουθενά.
Η αγάπη με τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις δεν θα γινει κολλητή ποτέ.
Απόψε, μίλα γι’αγάπη, όνειρα, καλοκαίρια που θα μετρηθούν με παγωτά και βουτιές στη θάλασσα. Απόψε, τα μόνα σημάδια που αξίζουν, είναι εκείνα από τα γδαρμένα γόνατα.
Κι αύριο το πρωί…
Μην σκεφτείς τι “πρέπει” να ετοιμάσεις για πρωινό…
Ετοίμασε αυτό που σου ζητάει κάθε φορά κι εσύ μπορεί να μην προλαβαίνεις.
Μην του πεις καλή επιτυχία, πες του ένα “σ’αγαπώ καμάρι μου”!
ΥΓ. Τα πιο μεγάλα όνειρα, τα πιο γενναία ρίσκα, οι πιο σημαντικές στιγμές.. δεν συναντήθηκαν ποτέ με αριθμούς, βαθμολογίες και μόρια...»
Κείμενο: Σοφία Παπαηλιάδου
Πηγή: loveletters.gr
