«Το σώμα μου, με την πάροδο του χρόνου, έχει αλλάξει πολύ και πολλές φορές. Πότε αδυνάτιζα, πότε πάχαινα και πότε αφηνόμουν στη φθορά του χρόνου. Ωστόσο, αντίθετα από το αναμενόμενο, η αυτοεκτίμησή μου δεν σχετίστηκε ποτέ με τις αλλαγές του σώματός μου. Μάλιστα, οι περίοδοι που ένιωθα καλύτερα με τον εαυτό μου, ήταν εκείνες που το σώμα μου δεν ήταν αυτό που λέμε “πρότυπο ομορφιάς”.
Εκείνο που είχε μεγάλη επίδραση στη αυτοεικόνα μου ήταν η μητρότητα. Και σύμφωνα με μία νέα έρευνα από την Ιταλία, δεν είμαι η μόνη. Συγκεκριμένα, η επιστημονική μελέτη κατέληξε πως οι περισσότερες γυναίκες που υπήρξαν έγκυες, αποδεσμευθήκαν από τα εκάστοτε πρότυπα ομορφιάς αλλά και από το πώς τις βλέπουν οι άλλοι!
Από τις 484 γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, το 69% δήλωσε δυσαρέσκεια για το σώμα του, με το 44% να θέλει μεγαλύτερο στήθος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως η δυσαρέσκεια των γυναικών αυτών για το μέγεθος του στήθους τους είχε να κάνει με το πώς τις έβλεπαν οι άλλοι. Ήθελαν να τις θεωρούν τέλειες και το μικρό στήθος είναι πολύ μακριά από αυτό που υποστηρίζουν τα πρότυπα ομορφιάς.
Ωστόσο, το 54% των γυναικών που ήταν μητέρες, είχε διαφορετική αντίδραση: “Τα ευρήματα μας έδειξαν πως η μητρότητα εξοικειώνει τις γυναίκες με το σώμα τους και δεν ασχολούνται τόσο με την άποψη των τρίτων”. Οι λόγοι που οι μητέρες νιώθουν καλύτερα με το σώμα και συγκεκριμένα με το στήθος τους, είναι επειδή, με τον θηλασμό, εστιάζουν την προσοχή τους στη λειτουργικότητα του στήθους και όχι στην αισθητική.
Οι γυναίκες που βιώνουν τη μητρότητα, συνειδητοποιούν πως το σώμα τους έχει εκπληκτικές ικανότητες και μαθαίνουν να το σέβονται. Έτσι, αποδεσμεύονται από την τελειομανία τους και την επιθυμία τους να μοιάζουν με τα μοντέλα που βλέπουν στην τηλεόραση.
Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει με όλες τις γυναίκες. “Πολλές από τις γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, έδωσαν μεγάλο αγώνα για να επαναφέρουν το σώμα τους στην πρότερη κατάσταση, ενώ αρκετές αισθάνονται χειρότερα από πριν”.
Κι αυτό είναι εύκολο να το εντοπίσει κανείς όταν συζητήσει με μαμάδες που αγωνιούν για το πώς θα χάσουν τα κιλά της εγκυμοσύνης. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με αντίστοιχα άρθρα και συμβουλές ή με διασημότητες που εξιστορούν τη δική τους εμπειρία και τη δική τους μάχη να ξαναγίνουν όπως πριν.
Προσωπικά, καταλαβαίνω και τις μεν, και τις δε. Μετά την πρώτη εγκυμοσύνη μου ένιωθα απαίσια με το σώμα μου και τα παραπανίσια κιλά μου. Μετά το δεύτερο παιδί μου, όμως, ένιωσα πραγματικά πως αγαπώ και σέβομαι το σώμα μου όπως ποτέ πριν. Δεν ντρεπόμουν, ούτε νοιαζόμουν για τα σχόλια των άλλων. “Κοίτα τι κέρδισα!” σκεφτόμουν και όλα τα υπόλοιπα ήταν ασήμαντα.
Εκτός από αυτό, όμως, στην απενοχοποίηση των κιλών και των ραγάδων μου έπαιξε και κάτι ακόμα: έβλεπα τις τέλειες κόρες μου, και δεν ήθελα να τους περάσω το πρότυπο της γυναίκας που ανησυχεί διαρκώς για το σώμα της και δεν αγαπά τις ατέλειές της.
Αυτό που έχει σημασία, εξάλλου, είναι να νιώθεις καλά μέσα σου. Το χαμόγελο και η αυτοπεποίθησή σου κερδίζει τις εντυπώσεις. Δεν είναι ούτε το τέλειο στήθος, ούτε το καλλίγραμμο σώμα που σε κάνει αγαπητή – είναι η καλοσύνη, η δοτιότητα και οι ιδιαίτερες δεξιότητες του καθενός.»
