«Έχω 4 υπέροχα παιδιά. Το μεγαλύτερο τελειώνει το λύκειο και το μικρότερο είναι στο δημοτικό. Κάποιοι τα θεωρούν πολλά, αλλοι λίγα-εγώ, όμως, ξέρω πως αν είχα πέμπτο παιδί θα πήγαινα μετανάστης στην Αυστραλία.
Μην με παρεξηγείτε. Θεωρώ πως η μητρότητα είναι ευλογία, αλλά ταυτόχρονα είναι και από τους πιο δύσκολους ρόλους που καλείται μια γυναίκα να αναλάβει. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι στο οποίο δοκιμάζεσαι και μαθαίνεις κάτι καινούριο σχεδόν καθημερινά.
Μετά από τόσα χρόνια και τόση εμπειρία που έχω αποκομίσει δεν νιώθω η τέλεια μαμά, παρόλα αυτά ακολούθησε 5 χρυσές συμβουλές που με βοήθησαν ουσιαστικά να μεγαλώσω τα παιδια μου, με τον δικό μου τρόπο αλλά σωστά. Και αυτές θα μοιραστώ μαζί σας.
Όταν είναι μωρό δώστε του όση αγάπη μπορείτε και μην ανησυχείτε για τ’ άλλα!
Για να είμαι ειλικρινής, αυτή την συμβουλή την είχε δώσει η παιδίατρος στην μητέρα μου λίγο μετά αφότου γεννήθηκα. Και όταν αργότερα έγινα μητέρα, εκείνη την μοιράστηκε μαζί μου. Όταν γίνεσαι γονιός για πρώτη φορά όλα σου φαίνονται μαγικά και ταυτόχρονα δύσκολα.
Ανησυχείς για το παραμικρό, διαβάζεις ό,τι πέσει στα χέρια σου και αφορά μωρό και ακούς προσεκτικά τις πιο έμπειρες για να πάρεις θάρρος. Αλλά ο φόβος παραμένει: στην πρώτη του βόλτα με το καρότσι, στο πρώτο του μπανάκι στην μπανιέρα-πάντα αναρωτιόμαστε αν το κάνουμε καλά και σχεδόν ποτέ δεν θα είμαστε σίγουρες αν πράττουμε σωστά.
Αλλά τα μωρά αυτό που πραγματικά χρειάζονται είναι μπόλικη αγάπη! Όλα τα άλλα θα έρθουν στον καιρό τους.
Όταν είναι νήπιο φροντίστε να σας ακούει και να σας σέβεται, αντί να σας φοβάται
Στην νηπιακή ηλικία τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Τα μικρά μας γνωρίζουν και εξερευνούν τον κόσμο και σιγά σιγά συνειδητοποιούν ότι είναι ξεχωριστές προσωπικότητες από εμάς, με αποτέλεσμα να δοκιμάζουν τα όριά μας. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις να μπαίνουν κανόνες και γερές βάσεις έτσι ώστε το παιδί να μάθει να μας ακούει και να μας σέβεται.
Σε κάθε διαπληκτισμό ή διαφωνία φρόντιζα πάντα τα παιδιά μου να γνωρίζουν ποιος έχει το πάνω χέρι, φροντίζοντας όμως να μην νιώθουν φόβο. Με πολλή συζήτηση και υπομονή τα ενθάρρυνα πάντα να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους, αλλά στο τέλος να καταλαβαίνουν για ποιον λόγο πρέπει να τηρούν κάποιους κανόνες. Κάθε πράξη έχει τις συνέπειές της και αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται από μικρή ηλικία. Μην φοβάστε να ανεβάσετε τους τόνους αν χρειαστεί, αλλά πάντα να εξηγείτε το γιατί.
Όταν είναι παιδί απολαύστε το και βοηθήστε το να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του
Κοιτώντας πίσω θεωρώ ότι αυτό το κομμάτι με δυσκόλεψε αρκετά. Είναι απίθανο και ταυτόχρονα «ζόρικο» να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και να γίνεται ένας ξεχωριστός άνθρωπος με προτερήματα και ελαττώματα. Και κάποια στραβά τους πραγματικά μπορούν να μας κάνουν έξω φρενών.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διατηρούμε την ψυχραιμία μας, να τα καμαρώνουμε καθώς κάνουν τα λάθη τους και να τα βοηθάμε να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες μέσα από διαφορετικά ερεθίσματα. Να είμαστε εκεί και ταυτόχρονα να τους αφήνουμε το περιθώριο να εξελιχθούν και να αυτονομηθούν για να περάσουν στο στάδιο της εφηβείας όσο πιο ομαλά γίνεται.
Όταν είναι έφηβο δώστε του ελευθερίες αναλόγως με το πόσο υπεύθυνα φέρεται
Και ερχόμενοι στο στάδιο της εφηβείας-εκεί που οι πόρτες των δωματίων κλείνουν, εκεί που οι φωνές και οι αντιδράσεις από πλευράς τους γίνονται πιο έντονες χρειάζεται να καταλάβουμε ένα πράγμα:μεγαλώνουν και γίνονται κύριοι του εαυτού τους. Απαιτούν την ελευθερία τους και διεκδικούν ακόμα περισσότερα δικαιώματα.
Δώστε τους ελευθερίες-μην τις φοβηθείτε. Αν δείτε ότι απέναντί σας έχετε μια υπέυθυνη έφηβη/έφηβο που σας ακούει, σας σέβεται και καταλαβαίνει τις συνέπειες των πράξεών του, δώστε του παραπάνω ευθύνες που θα την/τον βοηθήσουν να ανεξαρτητοποιηθεί. Πάντα μέσα σ’ ένα επιτρεπόμενο όριο, ενθαρρύνετε την μοναδικότητα και την αυτονομία.
Όταν ενηλικιωθεί, σιγουρευτείτε ότι δεν φεύγει απ’ το πατρικό του μπουχτισμένο, αλλά γεμάτο αγάπη και γνώσεις
Σε λίγο καιρό ο γιος μου θα ενηλικιωθεί και ειλικρινά ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Στα μάτια μου είναι ακόμα εκείνο το μικρό παιδάκι που με αγκάλιαζε αυθόρμητα και μου έκανε γκριμάτσες. Θέλω να πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα ανοίξει τα φτερά του και θα φύγει από μας όχι μπουχτισμένο, αλλά γεμάτο αγάπη, γνώσεις και αξίες-οι οποίες θα τον ακολουθούν στην ενήλικη ζωή του και θα τον βοηθούν στις επιλογές του, μα πάνω απ’ όλα στο κυνήγι της ευτυχίας του.
