«Αγαπημένη μου μαμά,
Δεν θυμάμαι αν το σπίτι μας ήταν μεγάλο ή μικρό, αν το νοικιάζαμε ή αν ήταν δικό μας.
Δεν θυμάμαι αν είχαμε φανταχτερό αυτοκίνητο ή αν παίρναμε το λεωφορείο.
Δεν θυμάμαι αν το σπίτι ήταν καθαρό και τακτοποιημένο ή αν ήταν πάντα άνω κάτω.
Δεν θυμάμαι αν τα παιχνίδια μου ήταν καινούρια ή μεταχειρισμένα, πολλά ή λίγα.
Δεν θυμάμαι αν είχαμε πολλά χρήματα ή αν μας έλειπαν πράγματα.
Δεν θυμάμαι αν βγαίναμε καθημερινά ή αν κάναμε ακριβές διακοπές.
Δεν θυμάμαι αν φώναζες ή αν μερικές φορές έβγαινες νευριασμένη απ' το δωμάτιο μέχρι να ηρεμήσεις.
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ως παιδί, αισθανόμουν ασφαλής.
Θυμάμαι την ζεστασιά και την φροντίδα σου.
Θυμάμαι το πρόσωπό σου από πάνω μου όταν σε φώναζα.
Θυμάμαι ότι θα να με ταΐζεις όταν πεινούσα, να μου δίνεις νερό όταν διψούσα και να με παρηγορείς όταν πονούσα.
Θυμάμαι τη μυρωδιά σου και πώς με έβαζες γλυκά για ύπνο.
Θυμάμαι το χαμόγελό σου, που ήταν και ο λόγος που χαμογέλασα πρώτη φορά.
Θυμάμαι πως έπαιζες μαζί μου σαν παιδί.
Θυμάμαι ότι μου έμαθες τι σημαίνει αγάπη.
Θυμάμαι πως η αγάπη σου ήταν το μόνο πράγμα που χρειαζόμουν πραγματικά, κι εσύ μου το έδωσες - μου έμαθες να αγαπώ τον εαυτό μου και τους άλλους!
Σ' ευχαριστώ που μου δίδαξες πως η αγάπη δεν έχει όρια, ότι είναι άνευ όρων και ειλικρινής. Αυτό θα το θυμάμαι πάντα, μαμά.
Σ' ευχαριστώ που μου χάρισες τις καλύτερες αναμνήσεις.
Σ' αγαπώ!»
Πηγή: Scary Mommy
