Τι ζητούν οι μαθητές της Θεσσαλονίκης
Με λίγα λόγια, οι μαθητές από 10 σχολεία της Θεσσαλονίκης, βάζουν τα γυαλιά τόσο στους πολιτικούς όσο και σε εμάς και ζητούν τη θέσπιση νόμου, με τον οποίο θα εξασφαλίζεται η προσβασιμότητα σε όλα τα σχολεία, στους αθλητικούς χώρους ή τις δημόσιες υπηρεσίες στους ΑμεΑ.
Επίσης ζήτησαν ράμπες ή ανελκυστήρες σε χώρους θεαμάτων και τέχνης, στα μέσα μαζικής μεταφοράς (αστικά, υπεραστικά, πλωτά, εναέρια), καθώς και την εξασφάλιση περισσότερων θέσεων στάθμευσης για τα άτομα με αναπηρία.
Τέλος, ζητούν να προβλέπεται τιμωρία για όσους καθημερινά εμποδίζουν τη διέλευση των ανθρώπων αυτών σε πεζοδρόμια και δημόσιους χώρους γενικότερα.
Η ημερίδα για την προσβασιμότητα των ΑμεΑ
Όλα αυτά συνέβησαν στην ημερίδα για την προσβασιμότητα των ΑμεΑ, την οποία διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης (ΙΣΘ), σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.
Στην ημερίδα συμμετείχαν η υφυπουργός παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, ακτιβιστές της αναπηρίας όπως ο Δημήτρης Αντωνίου, γονείς παιδιών με αναπηρία, φυσίατροι από κέντρα αποκατάστασης και ο Μάρκο Γκαστίν, σκηνοθέτης της ταινίας “ Μέχρι τη Θάλασσα”, η οποία γυρίστηκε εξολοκλήρου στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας και προβλήθηκε στο τέλος της ημερίδας.
Ο πρόεδρος του ΙΣΘ, Νίκος Νίτσας τόνισε:
«Ζητούμε από την Πολιτεία τα αυτονόητα. Να έχουμε όλοι πρόσβαση στη... ζωή. Είτε έχουμε είτε δεν έχουμε αναπηρία, η λειτουργικότητα είναι το ζητούμενο. Να κυκλοφορούμε άνετα με αμαξίδιο, με πατερίτσες, με μπαστούνι, με γύψο στο πόδι μας... Αν διαμορφωθούν όλες εκείνες οι δομές και υποδομές η αναπηρία θα είναι απλά μια ιδιότητα όπως τόσες άλλες. Τα άτομα με αναπηρία -όπως κι όλοι μας- μπορούν να μετακινηθούν αν δεν τους... φράξουμε το δρόμο. Αν δεν τους βάλουμε εμπόδια μπορούν να σπουδάσουν, να δουλέψουν, να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Έχουν γίνει βήματα τα τελευταία χρόνια με την ευαισθητοποίηση κυρίως της νέας γενιάς, ας κάνουμε περισσότερα».
Ο ακτιβιστής που έμεινε ανάπηρος έπειτα από τροχαίο Δημήτρης Αντωνίου είπε:
«Μια βασική δυσκολία είναι η (μη) στήριξη της πολιτείας. Φυσικά η μετακίνηση, η πρόσβαση σε παροχές υγείας και τα ταξίδια. Θα πρέπει να πάρω γύρω στα δέκα τηλέφωνα για να μπορέσω να πάω οπουδήποτε. Θα πρέπει να εξασφαλίσω να έχω κάποιο βοηθό, αν υπάρχει αυτοκίνητο που μπορεί να με μεταφέρει σε κάποιο χώρο, να εξακριβώσω αν υπάρχει ράμπα και πολλά ακόμη».
Απαντώντας σε ερωτήσεις μαθητών για το κουράγιο και τη δύναμη του χαρακτήρα του, ύστερα από το ατύχημα που τον καθήλωσε στο αμαξίδιο είπε «ναι, με ρωτούν συχνά που βρήκα την αισιοδοξία και κάνω ό,τι κάνω. Τους απαντώ... πουθενά! Δημιούργησα εγώ την αισιοδοξία δεν την περίμενα από κανέναν άλλον».
Πηγή:tovima.gr
