«Αφού γύρω μας οι άνθρωποι έχουνε τόση ποικιλία
γιατί ο κόσμος φτιάχνεται μόνο για μια κατηγορία;»
«Πιο Δυνατός κι από τον Σούπερμαν» του Roy Kift, για 2η χρονιά από την Συντεχνία του Γέλιου.
Ένα έργο που βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με αναπηρία. Η παράσταση που επιλέχθηκε από το ιστορικό θέατρο Grips του Βερολίνου για να γιορτάσει τα 50 του χρόνια, επιστρέφει στο Σύγχρονο Θέατρο μετά τις sold out παραστάσεις της προηγούμενης θεατρικής σεζόν.
Πρόκειται για μια τρυφερή κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του. Είναι ταυτόχρονα ένα έργο δυνατών συναισθημάτων, περιέχει μεγάλη πυκνότητα πληροφόρησης και διαφωτίζει αβίαστα και με νηφαλιότητα την καθημερινότητα και τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή του νεαρού ήρωα με αναπηρία.
Η κωμωδία του Άγγλου Roy Kift για παιδιά και νέους είχε δημιουργήσει την δεκαετία ‘80 και ‘90, τόσο στην Αγγλία όσο και στη Γερμανία (θέατρο GRIPS), βαθιά τομή στις αντιλήψεις πάνω στο θέμα της αναπηρίας προτείνοντάς την ως μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας και συνέβαλε στην αποδόμηση παγιωμένων συμπεριφορών, προκαταλήψεων και φόβων.
Συντελεστές
Μία παραγωγή σε σύμπραξη με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών.
Τη σκηνοθεσία μοιράζονται ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι και ο σκηνοθέτης και ντοκυμαντερίστας Αντώνης Ρέλλας. Οι δύο επιμελήθηκαν και την μετάφραση/ διασκευή.
Παίζουν: Γιώργος Κατσής, Βασίλης Κουκαλάνι, Μαρία Μοσχούρη, Τάνια Παλαιολόγου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Φώτης Λαζάρου, Μικές Γλύκας, Βασίλης Μαγουλιώτης.
Τα τραγούδια της παράστασης έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς.
Χατζηφραγκέτα και Φοίβος Δεληβοριάς στο τραγούδι «Έχω αμαξίδιο – πάμε μια
βόλτα» και Τζούλιο Κατσής στο τραγούδι «Σούπερμαν»
Κίνηση: Εριφύλη Στεφανίδου
Σκηνικά – Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιανίτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Αδαμάρα
Φωτογραφίες και Video: Νάντια Παναγοπούλου – Δέσποινα Τσουμάνη
Πληροφορίες
Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλέφωνο: 210 3464380
Παραστάσεις: Από Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Κυριακή στις
14:30 έως την Κυριακή 5 Απριλίου 2020.
H παράσταση στις 13 Οκτωβρίου 2019 δεν θα πραγματοποιηθεί.
Γενική είσοδος: 10 €
ΑμεΑ και συνοδών, ανέργων, φοιτητικά, άνω των 65: 6 €
Ομαδικά άνω των 25 ατόμων: 6 €
Προπώληση: VIVA
Διάρκεια παράστασης: 90΄με διάλειμμα
Ο χώρος είναι προσβάσιμος και φιλικός σε ανάπηρους/ες και εμποδιζόμενα άτομα, διατίθεται διαγραμμισμένος χώρος μπροστά από την πρώτη σειρά θέσεων για χρήστες/στριες αναπηρικών αμαξιδίων και χώρος υγιεινής αναπήρων, ενώ οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι με τους χρήστες/στριες τους.
Τα προγράμματα θα διατίθενται σε μεγαλογράμματη γραφή, σε κώδικα Braille και Qr code.
Οργάνωση παραστάσεων για σχολεία: Θάλεια Αντώνογλου, Μαρία
Φραγκούλη
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2106644250, 6978068699, 6943236032
Συντεχνία του Γέλιου
www.syntexniageliou.gr
www.facebook.com/syntechniatougeliou
Συνέντευξη με την Τάνια Παλαιολόγου και την Μαρία Μουσχούρη
Το έργο χειρίζεται ταμπού έννοιες με τεράστια δόση χιούμορ. Πιστεύετε ότι με αυτόν τον τρόπο οι θεατές που είναι και μικρά παιδιά, προβληματίζονται και ευαισθητοποιούνται περισσότερο;
Τ. Π.: Ναι, το γέλιο είναι λυτρωτικό, διαλύει τις αντιστάσεις μας και οξυγονώνει τον εγκέφαλο. Μόνο έτσι μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα ιδέες και να σπάσουν ταμπού.
Μ.Μ.: Πιστεύω πως το χιούμορ είναι ένα όχημα στην παράσταση για να μπουν τα παιδιά σε ένα θέμα σχετικά άγνωστο, όπως η αναπηρία. Το κείμενο λοιπόν και η αντιμετώπισή του παραστασιακά βάζει τους θεατές πρώτα σε διαδικασία να γελάσουν με παρεξηγήσεις, ευτράπελα και ζωντανούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Και έτσι χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν έχουν μπει στη θέση του Άρη, του ανάπηρου ήρωα, βλέπουν τη ζωή από τη θέση του, ταυτίζονται μαζί του!
Πώς θα περιγράφατε τις αντιδράσεις των παιδιών κατά την διάρκεια της παράστασης;
Τ.Π.: Αυθόρμητες.
Τα παιδιά συμμετέχουν, γελάνε και στα δύσκολα σημεία της παράστασης είναι συγκεντρωμένα. Ξέρετε, επειδή το θέμα της αναπηρίας δεν είναι ένα θέμα που αγγίζουμε συχνά τα παιδιά το βρίσκουν ενδιαφέρον και πρωτότυπο. Έχουν περιέργεια να μάθουν για τη ζωή ενός συνομήλικου τους που έχει τόσα κοινά μαζί τους αλλά και τόσες διαφορές. Οπότε από τα πρώτα λεπτά της παράστασης είναι σύμμαχοί μας.
Η παράσταση έχει δεχθεί εξαιρετικές κριτικές κυρίως από τους γονείς, οι οποίοι νιώθουν ότι μέσα από αυτήν την εμπειρία τα παιδιά μαθαίνουν τι σημαίνει ισότητα, αξιοπρέπεια και σεβασμός. Λαμβάνετε αυτήν την αγάπη; Ποιο είναι για εσάς το σημαντικότερο μήνυμα;
Τ.Π.: Ναι, την λαμβάνουμε και την ακούμε την αγάπη την ώρα της παράστασης. Όσο για το μήνυμα, για μένα είναι σημαντικό δυστυχώς στην χώρα που ζούμε να διεκδικούμε τα αυτονόητα, οπότε θα ξεκινούσα από τα αιτήματα της προσβασιμότητας και αποϊδρυματοποίησης για τα Άτομα Με Αναπηρία.
Μ.Μ.: Ναι, φυσικά αντιλαμβανόμαστε την αγάπη και είναι κάθε φορά μεγάλη χαρά για μας! Όσο για το μήνυμα, η παράσταση παίρνει ξεκάθαρα θέση στα πράγματα. Οπότε δεν έχει νόημα να απαντήσουμε στο ερώτημα 'τι μήνυμα θέλει να περάσει'. Οι λέξεις που αναφέρατε: ισότητα, αξιοπρέπεια, σεβασμός είναι ήδη πολύ σημαντικές.
Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή/στιγμή του έργου και γιατί;
Τ.Π.: Είναι η σκηνή που ακολουθεί όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν την επιστολή του κοινωνικού λειτουργού. Εκείνη τη στιγμή βρίσκομαι στα παρασκήνια για να βγω για μία αλλαγή σκηνής και την ακούω. Την φαντάζομαι με κάθε λεπτομέρεια και κάποιες φορές αλλάζει η χημική σύσταση των μορίων μου. Σαν μουσική ένα πράγμα.
Μ.Μ.: Νομίζω πως τελικά η αγαπημένη μου σκηνή είναι όταν τα αδέλφια διαβάζουν κατά λάθος ένα γράμμα από το τοπικό γραφείο Υγείας και Πρόνοιας που εξετάζει την πιθανότητα τοποθέτησης του Άρη σε κάποιο ίδρυμα. Η αδελφή του τον καθησυχάζει και τον παίρνει μια αγκαλιά. Μου φαίνεται μια πραγματικά γλυκιά και ανθρώπινη σκηνή ανάμεσα σε δύο αδελφάκια που αγαπιούνται πολύ!
