«Καθώς η σχολική χρονιά βρίσκεται προ των πυλών, νιώθω ευγνώμων που η κόρη μου έχει αποφοιτήσει και δεν θα χρειαστεί να ξαναπάει στο σχολείο. Και επί τη ευκαιρία θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες από τις σκέψεις μου για τη φιλία και την ένταξη στο σχολικό περιβάλλον με όλους εσάς που έχετε παιδιά.
Το γυμνάσιο και το λύκειο δεν ήταν καθόλου εύκολο για εμάς. Το μικρό μας κοριτσάκι πέρασε πολύ δύσκολα με τις φιλίες της ενώ η ομαλή κοινωνικοποίησή της έμοιαζε σχεδόν αδύνατη.
Πήγα στο σχολείο πολλές φορές για να συζητήσω με τους καθηγητές της τους προβληματισμούς και τος ανησυχίες μου ενώ συχνά ζητούσα τος συμβουλές και την καθοδήγησή τους. Δυστυχώς, δεν ήξερα πώς να ονοματίσω αυτό που πέρναγε το παιδί μου. Δεν ήταν εκφοβισμός, αυτό που ονομάζουμε bullying, αλλά κάτι άλλο που συνέτριβε την κόρη μου: κοινωνικός αποκλεισμός. Κοινώς, την αγνοούσαν!
Ήταν πολλά τα βράδια που έκλαιγε απαρηγόρητη ζητώντας μου απαντήσεις που δεν είχα.
"Γιατί δεν έχω φίλους; Γιατί δεν με καλεί ποτέ κανείς και πουθενά; Τι πάει στραβά με μένα; ". Οι ερωτήσεις της έμεναν αναπάντητες καθώς δεν ήξερα τι να τη πω ή πώς να τη βοηθήσω.
Καθώς το σχολείο έφτανε στο τέλος του και το πανεπιστήμιο ήταν κοντά, ήταν ενθουσιασμένη. Στο μυαλό της, ο νέος αυτό χώρος θα ήταν διαφορετικός και πιο φιλόξενος. Τη διαβεβαίωσα πως εκεί θα βρει τη φίλη που πάντα έψαχνε αφού το είχα δει να συμβαίνει και με άλλα κορίτσια. Και ευτυχώς, συνέβη! Έχει μια φίλη που τη δέχεται γι’ αυτό που είναι και η κοινωνική της ζωή φαίνεται πως είναι πια ισορροπημένη.
Ωστόσο, πριν λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου μία φωτογραφία από το γυμνάσιο – μία από εκείνες τις σχολικές φωτογραφίες που απαθανατίζουν όλους τους μαθητές της τάξης – και έβαλα τα κλάματα. Ήταν φανερός ο κοινωνικός αποκλεισμός που είχε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια η κόρη μου. Μόνη της, απομονωμένη στην άκρη της φωτογραφίας, αγέλαστη και με απέραντη θλίψη στο βλέμμα της.
Μία μόνο φωτογραφία, απεικονίζει την ωμότητα και τη σκληρότητα των παιδιών αλλά και την απόγνωση του αποκομμένου και αντιδημοφιλή μαθητή.
Το μήνυμα που θέλω να μεταφέρω σε όλους εσάς, λοιπόν, για να προστατέψετε τα παιδιά σας από κάτι αντίστοιχο, είναι να τα αφήνετε να συμμετέχουν σε πολλές δραστηριότητες, να είναι καλοί μαθητές και πάντα καθαρά και ευγενικά!
Εξίσου σημαντικό είναι να διδάξουμε τα παιδιά μας να σπουδάζουν, να συμμετέχουν σε δραστηριότητες, να παίρνουν καλούς βαθμούς, είναι επίσης σημαντικό να τους διδάσκουν να είναι ευγενικοί. Βοηθήστε τα να μπουν σε κάποιον κύκλο καλώντας φίλους στο σπίτι από νωρίς και να τα ενθαρρύνετε να είναι κοινωνικά. Μπορεί για κάποια παιδιά να είναι δύσκολο αυτό. Τότε, να ξέρετε πως σας χρειάζονται ακόμα περισσότερο δίπλα τους! Στα δύσκολα να είστε εκεί, ακόμα και χωρίς απαντήσεις, έτοιμοι να τους δείξετε όλη σας την αγάπη και τη φροντίδα!»
Πηγή: cafemom
