Τα κυριακάτικα τραπέζια που τρώμε όλοι μαζί: μερικές φορές, ανυπομονώ να φτάσει η Κυριακή για να καθίσουμε όλοι μαζί γύρω από το στρωμένο τραπέζι και να πούμε τα νέα μας, να πειράξουμε ο ένας τον άλλον και να γελάσουμε. Είναι οι ώρες που αφήνουμε πίσω όλα τα προβλήματα και τις έγνοιες και, κάπου μεταξύ του γεύματος και του γλυκού, έχουμε χαλαρώσει κι αρχίζουμε την πολυλογία. Τα κυριακάτικα τραπέζια συνήθως κρατάνε μέχρι αργά το απόγευμα και καταλήγουν σε επιτραπέζια παιχνίδια ή ανέκδοτα.
Οι απογευματινές βόλτες με τα πόδια: όσο ο καιρός είναι καλός, επιδιώκω να μην χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο στις απογευματινές μας βόλτες. Όλη η οικογένεια μαζί, πιασμένη χέρι χέρι, περπατάμε και μιλάμε για τα πάντα! Είναι πραγματικά εκπληκτικό πόσα πράγματα μπορούν να σου πουν τα παιδιά εκείνες τις ώρες! Συμβαίνει απροειδοποίητα μία μαγική σύνδεση που φέρνει την οικογένεια ακόμα πιο κοντά.
Το βραδινό παραμύθι: ήταν, είναι και θα είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές με τα παιδιά! Όταν ξαπλώνω στο κρεβάτι τους για να τους διαβάσω και να τα καληνυχτίσω, νιώθω την απόλυτη τρυφερότητα και ευτυχία. Ελπίζω να νιώθουν κι εκείνα έτσι και να θυμούνται αυτές τις στιγμές για πάντα.
Όταν τραγουδάμε στο αυτοκίνητο: στις μεγάλες αποστάσεις με το αυτοκίνητο, προκειμένου να κρατήσω τα πιτσιρίκια απασχολημένα, βάζουμε cd που φτιάχνουμε όλοι μαζί και τραγουδάμε. Μία συνήθεια που ξεκίνησα από ανάγκη, αλλά γρήγορα έγινε μία από τις πιο διασκεδαστικές μας οικογενειακές στιγμές!
Οι καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό: μπορεί να μην περνάμε μεγάλα διαστήματα στο χωριό, αλλά οι λίγες μέρες που είμαστε όλοι μαζί έχουν γίνει μία από τις όμορφες στιγμές μας. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε στο ίδιο σπίτι, κι αυτό έχει ζεστασιά, οικειότητα και πολλά πολλά πειράγματα!
Όταν βλέπουμε όλοι μαζί παλιές ελληνικές ταινίες: πάντα μας άρεσε ο κινηματογράφος και οι ταινίες και αυτή μας την αγάπη την έχουμε περάσει και στα παιδιά. Ωστόσο, όταν συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί μπροστά από την τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε την Βασιλειάδου, τον Κωνσταντάρα ή την Καρέζη, ταινίες που έβλεπα σαν παιδί με τους γονείς μου, νιώθω πληρότητα και θαλπωρή.
Όταν καθόμαστε δίπλα δίπλα χωρίς να μιλάμε: δεν συμβαίνει συχνά, αλλά όταν συμβαίνει είναι ανεκτίμητο! Καθισμένη στον καναπέ, δίπλα στα παιδιά και τον άντρα μου, όλοι να κρατάμε από ένα βιβλίο και να διαβάζουμε. Μπορεί να μην επικοινωνούμε με λέξεις, αλλά αυτή η σιωπηλή συνύπαρξη, με το πόδι του ενός να ακουμπά τυχαία το χέρι του άλλου, είναι μια κατάσταση που αγαπώ πολύ!
Όταν πάμε στο δάσος: απέναντι από το σπίτι μας υπάρχει ένα μεγάλο, πυκνό δάσος. Όταν, λοιπόν, αποφασίζουμε να χωθούμε εκεί μέσα και χαθούμε από τον υπόλοιπο κόσμο, γίνομαι η πιο ευτυχισμένη μαμά του κόσμου!
Όταν βλέπω τα παιδιά αγκαλιά: επίσης δε συμβαίνει συχνά, αλλά όταν συμβαίνει είναι τέλεια! Τα παιδιά σου αγκαλιά, χαμογελαστά και αγαπημένα χωρίς να τσακώνονται για κάποιο παιχνίδι ή για το τι θα φάμε το βράδυ.
Να βγαίνω για ψώνια και σοκολάτα με την κόρη μου: απολαμβάνω με όλη μου την ψυχή την παρέα της κόρης μου! Ίσως βοηθάει και το φύλλο, βέβαια, όμως δεν γίνεται να παραβλέψεις το χιούμορ και τη σπιρτάδα της...
