Ανήκουν όλα στην ίδια ομάδα
Είτε μένουν κοντά, είτε συναντιούνται σε γιορτές και διακοπές, τα ξαδέρφια νιώθουν πάντα ότι είναι μέλη της ίδιας αχτύπητης ομάδας. Καταστρώνουν σκανταλιές και παίζουν ευφάνταστα παιχνίδια μαζί, λένε τα μυστικά τους και φτιάχνουν έναν δικό τους μικρόκοσμο κάτω απ’ τη μύτη των παππούδων και των θείων.
Εντάξει, τσακώνονται κιόλας για μικροπράγματα, αλλά σε ποια ομάδα δεν υπάρχουν διαφωνίες και εγωισμοί; Ωστόσο, τα ξαδέρφια ξέρουν πως ό,τι και να γίνει θα μονοιάσουν ξανά, θα τα ξεχάσουν όλα και θα πέσουν με τα μούτρα στο παιχνίδι.
Έχουν την καλύτερη παρέα όταν μαζεύονται τα σόγια
Θυμόμαστε όλοι πόσο βαρετές μας φαίνονταν οι οικογενειακές μαζώξεις όταν ήμασταν παιδιά, και ειδικά όταν έλειπαν τα ξαδέρφια μας κι έπρεπε να απαντάμε σε σοβαροφανείς ερωτήσεις ή ν’ ακούμε τις ακατανόητες συμβουλές των μεγάλων. Ε, λοιπόν, το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας.
Όταν η ομάδα μαζεύεται, όμως, ξυπνούν απ’ τον λήθαργο και η μάχη κατά της βαρεμάρας γέρνει προς το μέρος τους. Οι μεγάλοι κάνουμε τότε στην άκρη για να μην παρασυρθούμε από την ορμή και τις φωνές τους. Κάνουμε, βεβαίως, τις παρατηρήσεις μας, αλλά τα ζηλεύουμε κιόλας γιατί είναι το καλύτερο παρεάκι σ’ όλη τη μάζωξη.
Προστατεύουν το ένα το άλλο
Τα παιδιά, ανάλογα και με το πόσο ζωηρά είναι, έχουν την τάση να μπλέκονται σε μικροτσακωμούς και μετά να πρέπει εμείς να τα ξεμπλέξουμε. Αυτόν τον ρόλο, όμως, μπορούν να τον αναλάβουν μια χαρά τα μεγαλύτερα ξαδέρφια που είναι πάντα πρόθυμα να προστατέψουν το ξαδερφάκι τους από εξωοικογενειακούς «εχθρούς».
Ανάμεσα στα ξαδέρφια ισχύει αυτόματα και σιωπηλά ο παλιός εκείνος κώδικας τιμής: ένας για όλους και όλοι για έναν. Όσο και να πλακώνονται μεταξύ τους, η οικογένεια είναι οικογένεια. Ο δεσμός τους είναι άρρηκτος κι έτσι παραμένουν αδιαπραγμάτευτα ενωμένα απέναντι σε όλους τους απ’ έξω – ακόμη κι εμάς.
Είναι πάντα διαθέσιμα για παιχνίδι
Τα παιδιά θέλουν να έχουν παρέα και θέλουν να παίζουν. Συνέχεια! Όμως δεν είναι καθόλου εύκολο για εμάς να κανονίσουμε να βρεθούν με τους φίλους τους έξω ή σε κάποιο σπίτι, τη στιγμή που το θέλουν. Έτσι, όσο πιο πολύ βαριούνται τόσο πιο πολύ ταλαιπωρούν κι εμάς.
Τα ξαδέρφια τους, πάλι, και κυρίως τα συνομήλικα, είναι σχεδόν πάντα διαθέσιμα για παιχνίδι και το σπίτι της θείας είναι σαν δεύτερο σπίτι τους. Μπορούμε να τα αφήσουμε εκεί χωρίς να ανησυχούμε, να μείνουν ως αργά, ακόμη και να κοιμηθούν αν χρειαστεί. Το ίδιο φυσικά μπορεί να γίνει στο δικό μας σπίτι ή στο σπίτι της γιαγιάς, όπου μπορούνε να μαζευτούν όλα μαζί σαν να έχουν πάει εκδρομή.
Οι διακοπές στο χωριό γίνονται τέλειες
Κάθε Πάσχα και καλοκαίρι, τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τις διακοπές στο χωριό όπου μπορούν να τριγυρίζουν ανέμελα ολημερίς και να στήνουν ολόκληρες περιπέτειες και εξερευνήσεις στο εξωτικό – για ‘κείνα τουλάχιστον – σκηνικό.
Αλλά οι μέρες στο χωριό δεν θα ήταν το ίδιο διασκεδαστικές και αξιομνημόνευτες αν δεν μαζεύονταν όλα τα ξαδέρφια μαζί. Και είναι τόσο όμορφο και αναζωογονητικό να τα βλέπεις να συναντιούνται, να παρατηρούν τις αλλαγές επάνω τους καθώς μεγαλώνουν χρόνο με το χρόνο, και να μοιράζονται τα νέα και τις αγωνίες τους. Και ύστερα να ξαναρίχνονται στο παιχνίδι απ’ την αρχή για να δημιουργήσουν νέες, ακόμη πιο όμορφες οικογενειακές αναμνήσεις.
