«''Αλήθεια θα περάσουμε όλη την ημέρα μαζί; Μόνο οι δυο μας;'' Ο γιος μου με κοίταζε με τα τεράστια μάτια του και περίμενε να του πω το μεγάλο ''ναι''. Αν μας άκουγε κάποιος ξένος, θα πίστευε ότι δεν περνάμε καθόλου χρόνο μαζί. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, οι πολλές ώρες που περνάμε με εκείνον και τις αδερφές του δεν πιάνονται.
Όταν έκανα το δεύτερο παιδί μου συνειδητοποίησα ότι επικεντρωνόμουν περισσότερο στις ανάγκες της μικρότερης κόρης μου, παρά στου γιου μου. Ήταν ήδη 6 χρονών όταν γεννήθηκαν οι αδερφές του και τον θεωρούσα πιο αυτόνομο. Για αρκετό καιρό έδινα περισσότερη προσοχή στις κόρες μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον παραμελούσα.
Ωστόσο τα πρωτότοκα παιδιά είτε είναι 6 χρονών και παίζουν με LEGO, είτε είναι 16 χρονών και βγαίνουν βόλτες με τους φίλους τους, χρειάζονται την προσοχή της μητέρας τους, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που την ζητούν τα μικρότερα αδέρφια τους. Οι ανάγκες μπορεί να είναι διαφορετικές, όμως, η ουσία παραμένει μία.
Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει για το μητρικό ένστικτο! Κατάλαβα ότι ο γιος μου με χρειαζόταν ένα μεσημέρι μετά το σχολείο. Ήταν πολύ πρόθυμος να με βοηθήσει στο σπίτι, μέχρι που μάζεψε και τα παιχνίδια του! Το ίδιο απόγευμα συνεννοήθηκα με τον σύζυγό μου να κρατήσει τις μικρές την επόμενη ημέρα και το βράδυ ανακοίνωσα στον μικρό ότι όλο το Σάββατο θα το περάσουμε μαζί. Ο ενθουσιασμός του δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Ήταν ένα υπέροχο Σάββατο. Ήμασταν χαλαροί, μιλούσαμε, γελούσαμε, παίζαμε και απολαμβάναμε την παρέα ο ένας του άλλου, ανενόχλητοι. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο ουσιαστικές συζητήσεις είχαμε. Ο γιος μου μεγάλωνε και ένιωθα τόσο περήφανη γι’ αυτόν. Είχαμε τόσα κοινά στοιχεία που δεν το περίμενα. Ανέκαθεν πίστευα ότι έμοιαζε στον πατέρα μου, αλλά απ’ ότι φαίνεται έκανα λάθος.
Aπό τότε πάντα θα βρούμε λίγες ώρες μέσα στην εβδομάδα για να περάσουμε χρόνο μαζί. Κάποιες φορές μένω με τις μικρές στο σπίτι, όσο οι δύο άντρες της ζωής μου πηγαίνουν βόλτες. Το ότι ο γιος μας έχει μεγαλώσει και είναι πιο ανεξάρτητος, δεν σημαίνει ότι δεν θέλει την προσοχή μας. Κακά τα ψέματα έχει ανάγκη από κανάκεμα και αποκλειστικότητα όπως κάθε παιδί. Γιατί σε όλα αξίζουν να νιώθουν πού και πού σαν μοναχοπαίδια.
Tα πρωτότοκα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα από τα αδέρφια τους και αυτό γιατί ξαφνικά γίνονται και τα ίδια ''μεγάλα''. Συνηθίζουμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν ενήλικες, ενώ δεν είναι. Παραμένουν παιδιά και χρειάζονται την προσοχή μας. Καλό είναι να τους δείχνουμε έμπρακτα με μικρές, καθημερινές πράξεις ότι είμαστε εκεί για εκείνα.»
Πληροφορίες: scarymommy.com
