Τα ίδια συναισθήματα νιώθω κι όταν πηγαίνει η κόρη μου στο δικό της χωριό με τη δική της γιαγιά και τον δικό της παππού. Όλη μέρα έξω με τις φίλες της, παγωτά, χατίρια, γέλια και ανεμελιά. Γι’ αυτό λοιπόν θέλω να περνάει τα καλοκαίρια της στη γιαγιά και τον παππού: για να φτιάξει τις δικές της τρυφερές αναμνήσεις που θα τις θυμάται για πάντα με αγάπη!
Απολαμβάνει ποιοτικό χρόνο με τη γιαγιά και τον παππού
Ακόμα κι αν μερικές φορές διαφωνούμε με τη γιαγιά και τον παππού, ξέρουμε πολύ καλά πως κανείς άλλος δεν θα αγαπήσει τα παιδιά μας περισσότερο. Κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την ευγνωμοσύνη μας! Τι πιο όμορφο, λοιπόν, για ένα παιδί να περνάει λίγες εβδομάδες με τους ανθρώπους που του δείχνουν κάθε στιγμή της ημέρας την αγάπη τους;
Βέβαια, οι ανησυχίες κάποιων γονιών πως οι παππούδες τους κάνουν όλα τα χατίρια και χαλάνε το πρόγραμμά τους δεν είναι αβάσιμες. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε πως ακόμα κι αυτό είναι απαραίτητο για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Εξάλλου, ο ρόλος του γονιού είναι να θέτει τα όρια, κι ο ρόλος των γιαγιάδων να δείχνει στο παιδί πώς να τα σπάει με ασφάλεια. Κάπως έτσι δεν είναι κι η ζωή άλλωστε;
Κάνει νέους φίλους και περνάει χρόνο στη φύση
Δυστυχώς, η ζωή στις πόλεις σημαίνει πολλές ώρες στο σχολείο, σε δραστηριότητες και στο διαμέρισμα. Όσο κι αν θέλουμε, είναι δύσκολο να τα φέρουμε σε επαφή με τη φύση ή με ανοιχτούς χώρους. Οι φιλίες τους περιορίζονται στους συμμαθητές τους ενώ συχνά δεν τους δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουν ούτε καν τα συνομήλικα παιδιά της γειτονιάς!
Στην εξοχή, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο καθαρός αέρας, οι βόλτες σε περιβάλλοντα με πολύ πράσινο και το παιχνίδι στους δρόμους του χωριού δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Κάνουν νέους φίλους, αποστασιοποιούνται από το αυστηρό καθημερινό πρόγραμμα ενώ, ζώντας μακριά από την στενή φροντίδα της μαμάς και του μπαμπά, αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτούς τους και αυτονομούνται.
Καλλιεργεί την ευαισθησία της για τη φύση
Στην Ελλάδα έχουμε την τύχη να έχουμε χωριά στην επαρχία, όπου οι γιαγιάδες κι οι παππούδες ασχολούνται έστω και περιστασιακά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα παιδιά που περνούν εκεί τα καλοκαίρια τους, λοιπόν, έρχονται σε άμεση επαφή με τα φυτά και τα ζώα. Στο ημερήσιο τους πρόγραμμα είναι το πότισμα των λουλουδιών, το ξεχορτάριασμα ή η επίσκεψη στο κοτέτσι να μαζέψουν τα αυγά. Συνήθειες που, εκτός από το ότι μένουν χαραγμένες μέσα τους για πάντα, τα βοηθούν να καλλιεργήσουν την ευαισθησία τους για τη φύση. Η οικολογική συνείδηση είναι πιο συνειδητή όταν ερχόμαστε σε άμεση επαφή με το περιβάλλον που χρειάζεται την προστασία και τη φροντίδα μας.
Μένω για λίγες εβδομάδες…. μόνη στην Αθήνα!
Αυτό, μάλλον, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας και σε όλους λείπουν όταν δεν είναι στο σπίτι. Τον πρώτο καιρό, μάλιστα, η ξαφνική ησυχία και ηρεμία μοιάζουν παράταιρες και ξένες. Ωστόσο, η ανάγκη των γονιών (και ιδιαίτερα στις σύγχρονες κοινωνίες που οι ρυθμοί είναι εξαντλητικά γρήγοροι) να περάσουν λίγο χρόνο χωρίς επιπλέον ευθύνες. Η ξεκούραση είναι απαραίτητη αφού μας βοηθάει να ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας ώστε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί τον χειμώνα.
