Αμιγώς κοριτσίστικο παιχνίδι που όμως μας είχε γίνει μανία. Θυμάμαι τα κορίτσια της τάξης μου στο δημοτικό να βγάζουν το λάστιχο από την τσέπη τους σε όλα τα διαλείμματα, ενώ συχνά η δημοφιλία μας εξαρτιόταν από το πόσο καλές ήμασταν σε αυτό το παιχνίδι. Η συγκίνησή μου, λοιπόν, όταν η κόρη μου μας ζήτησε να της αγοράσουμε λάστιχο ήταν τεράστια. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που όταν τελειώνει τα μαθήματά της στερεώνουμε την μια μεριά του λάστιχου σε μια καρέκλα και παίζουμε μέχρι να βραδιάσει!
LEGO DUPLO
Δεν νομίζω να έχει υπάρξει άλλο παιχνίδι που να έχω ευχαριστηθεί περισσότερο ως παιδί αλλά και αργότερα ως μαμά! Η παιδική μου μνήμη να απλώνω τα LEGO DUPLO μου στο πάτωμα και να χτίζω ολόκληρες πολιτείες είναι τόσο έντονη όσο και η αγκαλιά της μαμάς μου όταν η ώρα περνούσε και έπρεπε να φυλάξω τα παιχνίδια μου για να κοιμηθώ. Τα LEGO μου κληρονομήθηκαν αυτόματα στην μικρή μου κόρη, αφού ήθελα να της δείξω από νωρίς πως το παιχνίδι μπορεί να είναι δημιουργικό και γεμάτο φαντασία!
Μεγαλώνοντας, αγοράσαμε κι άλλα LEGO DUPLO – γεμίσαμε ένα ολόκληρο καλάθι από δαύτα και σχεδόν κάθε απόγευμα, ξαπλώναμε και οι δύο στο χαλί, φτιάχναμε ιστορίες και χτίζαμε ολόκληρες πολιτείες όπως έκανα και τότε. Το παράδοξο, όμως, είναι πως, παρόλο που η αγάπη της για τα LEGO έχει διευρυνθεί και πλέον αγοράζει τα κουτιά που αναγράφουν την ηλικία της, συχνά πυκνά ανατρέχει στα αγαπημένα της LEGO DUPLO – και φυσικά, τρέχω κι εγώ μαζί της!
Τάπες
Η μανία που μας έπιανε όταν ήμασταν παιδιά με τις τάπες ήταν, πραγματικά, εξωπραγματική. Οι παιδικές μας συλλογές από τάπες με ποδοσφαιριστές, με pokemon ή με ήρωες της Disney αποτελούσαν τον θησαυρό μας ενώ οι ανταλλαγές των διπλών ήταν για μας τόσο σοβαρή υπόθεση, όσο για τους γονείς και τους δασκάλους μας το διάβασμα και η μελέτη. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να αρνηθούμε στα μικρά μας όταν μας ζητάνε ολοένα και περισσότερες τάπες για να εμπλουτίσουν τις δικές τους συλλογές;
Υπερατού
Πριν λίγες, μόλις, εβδομάδες, γύρισε η κόρη μου ενθουσιασμένη από το σχολείο δηλώνοντάς μου ότι έπαιξε ένα καταπληκτικό παιχνίδι που λέγεται υπερατού. «Μαμά, μπορούμε να το αγοράσουμε κι εμείς;» με ρώτησε με παράκληση στη φωνή. Την οδήγησα στην αποθήκη, άνοιξα το παλιό μπαούλο με τα παιχνίδια μου και ξέθαψα το υπερατού με αυτοκίνητα που είχα φυλαγμένο. Της εξήγησα πως ήταν ένα από τα πολύ αγαπημένα μου παιχνίδια και αφιερώσαμε ολόκληρο το απόγευμα παίζοντας με τις παλιές φθαρμένες κάρτες.
