Μεγάλωσα πολύ για να ανέχομαι όλα όσα μ’ ενοχλούν
Μεγάλωσα πολύ για να ανέχομαι όλα όσα μ’ ενοχλούν. Δεν φταίει η υπομονή μου που μειώθηκε, ούτε και η επιμονή μου που κουράστηκε. Φταίει που μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως κάποιες μάχες δεν αξίζει να τις δίνεις. Για να κερδίσεις έναν πόλεμο, αρκεί να συνειδητοποιήσεις ότι ο πόλεμος είναι φτιαχτός και είναι προτιμότερο να επιδιώκεις την ειρήνη. Να απολαμβάνεις τη ζωή που δημιούργησες με τους αγαπημένους σου και να εστιάζεις σε όσα μπορείς να βελτιώσεις για να αφήσεις πίσω σου έναν κόσμο καλύτερο και ευτυχέστερο.
Δεν θέλω να σπαταλώ τον χρόνο μου σε ό,τι με πονάει
Ο χρόνος τρέχει σαν τρελός, δεν σταματάει, ούτε και προλαβαίνει να ξεκουραστεί. Περνούν οι μέρες και τελικά φτάνεις σαράντα, με σύζυγο και δυο παιδιά, κι αντί να χαίρεσαι για αυτά που έχεις, εστιάζεις σε όσα σε πονούν: τα χρήματα που δεν σου φτάνουν, την κούραση που είναι πολλή, τις συμπεριφορές που ανέχεσαι ακόμα κι όταν σε πληγώνουν, τους φίλους που δεν συναντάς, τον διευθυντή σου στη δουλειά που σε μειώνει, τον άντρα σου που νιώθεις πως ξενοκοιτά… Αλήθεια, αν μάθαινες πως είχες μόνο πέντε χρόνια για να ζήσεις, θα φρόντιζες να τα περάσεις όσο πιο όμορφα μπορείς ή θα συνέχιζες να αναλώνεσαι σε όσα σε πονούν; Μεγάλωσα πολύ και επιλέγω να μην έχω άλλο πόνο στη ζωή μου. Θα προσπαθώ να κάνω όσα με ευχαριστούν. Εξάλλου, δεν αξίζει να στεναχωριέσαι για όσα διορθώνονται και για όσα δεν διορθώνονται.
Θέλω να ζήσω, να νικήσω
Μέχρι πρότινος, νόμιζα πως τα έχω ζήσει όλα - πως χόρτασα από εμπειρίες και ανθρώπους και πως, τώρα που μεγάλωσα, πρέπει να ζυγίζω καταστάσεις. Όμως αυτή η ερώτηση ήρθε να μου θυμίσει την υπόσχεση που έδωσα πριν χρόνια στον εαυτό μου: να ζήσω, να νικήσω! Κι η νίκη δεν ταυτίζεται με την υπεροχή, δεν έχει αντιπάλους. Είναι ταξίδια, είναι βιβλία, είναι καινούριοι άνθρωποι που μπαίνουν αιφνιδίως στη ζωή σου και σου χαρίζουν γνώσεις και όμορφες στιγμές. Η νίκη έχει να κάνει με αρχές και ήθος, προτεραιότητες κι επιλογές, κι αυτό δεν το κατάλαβα νωρίς… Πόσα δεν έμαθα αλήθεια; Πόσα δεν έκανα που πάντα ονειρευόμουν; Πόσα στερήθηκα για να΄χω να πληρώνω τη ΔΕΗ και να φοράω όμορφα παπούτσια; Πόσους ανθρώπους έχασα γιατί είχα πάντοτε πολλή δουλειά; Πού χάθηκε το τρένο που περίμενα για να με πάει εκεί που θ’ άλλαζα τον κόσμο;
Δεν θέλω άλλη μιζέρια στη ζωή μου
Μεγάλωσα πολύ και ζω σαν να’ χω μόνο πέντε χρόνια... Δεν θέλω άλλη μιζέρια, η κριτική δεν μ' ακουμπά, την άγνοια και την γκρίνια τις κλοτσάω, δεν θέλω άλλα νεύρα, ούτε άλλο κλάμα. Δεν θέλω απωθημένα και ανθρώπους τοξικούς. Αυτούς τους έδιωξα - έχτισα τείχη και τους άφησα απ’ έξω. Μονάχα ο θάνατος δεν έχει επιστροφή, μόνο στο θάνατο δεν ψάχνουμε για λύσεις. Για όλα τα άλλα υπάρχει εναλλακτική, υπάρχει πάντα κι άλλος δρόμος και σίγουρα δε βρίσκεται ανάμεσα στον καναπέ και την τηλεόραση.
Μεγάλωσα πολύ και έμαθα ότι ο κόσμος δεν αλλάζει αλλά ευτυχώς αλλάζουμε εμείς, κι αυτό είναι πάντοτε το πρώτο βήμα.
