Η βαφτιστήρα μου είναι ήδη 10 ετών και εδώ και 5 χρόνια την… ταλαιπωρώ για να της δώσω τη λαμπάδα της. Αφού καταφέρω να διαλέξω ποια θα αγοράσω γιατί η αλήθεια είναι πως η επιλογή της λαμπάδας είναι για μένα το πιο δύσκολο κομμάτι των «υποχρεώσεων» του νονού, αρχίζω να στήνω ένα ξεχωριστό κυνήγι λαμπαδο-θησαυρού, πάντα φυσικά με τη βοήθεια της μαμάς της που είναι και κολλητή μου. Η συνεργός μου μου δίνει ιδέες για τα κατατόπια του σπιτιού και φροντίζει να λείψει η μικρή για όσο χρόνο χρειάζομαι- συνήθως πηγαίνει στην παιδική χαρά με τον μπαμπά της ο οποίος μας ειδοποιεί όταν πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Μόλις έρθουν, αρχίζει η εξιχνίαση του μυστηρίου. Η Αναστασία ακολουθεί τις οδηγίες και προσπαθεί να λύσει τους γρίφους που της έχω γράψει στα χαρτάκια. Φέτος χρειάστηκε 1 ώρα μέχρι να ανακαλύψει τη λαμπάδα της. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να κουράστηκε αλλά της άρεσε τόσο πολύ που μου είπε του χρόνου να βάλω πιο δύσκολες δοκιμασίες.
Σειρά έχει φυσικά το δώρο της. Κάθε χρόνο την αφήνω να επιλέξει μόνη της τι θέλει και πηγαίνουμε μαζί να το αγοράσουμε. Έτσι, συνδυάζουμε το δώρο με τη βόλτα. Μέχρι τώρα μου ζητούσε πάντα παιχνίδια. Φέτος όμως, μου ανακοίνωσε ότι ήθελε αθλητικά παπούτσια. Νόμιζα ότι θα μας έπαιρνε αρκετές ώρες μέχρι να μπούμε σε όλα τα μαγαζιά με αθλητικά της Ερμού και να αποφασίσει τι θέλει αλλά εκείνη είχε ήδη βρει συγκεκριμένα παπούτσια της Puma που της άρεσαν και έτσι δεν δυσκολευτήκαμε.
Το πρώτο μας μέλημα ήταν τα παπούτσια να είναι αναπαυτικά και σταθερά και ευτυχώς πληρούσαν αυτές τις προϋποθέσεις. Η βαφτιστήρα μου αθλείται πολύ, είναι μέλος της ομάδας μπάσκετ του σχολείου της και φέτος ξεκίνησε και βόλεϋ, επομένως τα καινούρια της αθλητικά παπούτσια έπρεπε να περάσουν αυτό το τεστ. Εγώ, ως πιο παλιά, είχα μείνει πίσω και δεν ήξερα ότι τα αθλητικά πλέον έχουν όνομα. Κατέληξε λοιπόν στα NRGY Comet σε ροζ που είναι το αγαπημένο της χρώμα, γιατί όπως μου είπε «έχουν πολύ μαλακό πάτο κι εγώ θέλω να τρέχω όλη την ώρα». Εκτός από την άνεση, όμως, έπαιξε ρόλο και το μοντέρνο σχέδιό τους! Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για ένα κορίτσι 10 ετών που σιγά- σιγά μπαίνει στην προεφηβεία και αρχίζει να ασχολείται περισσότερο με το στιλ και το ντύσιμό της. Αφού τα πληρώσαμε, τα φόρεσε επί τόπου κι έτσι στο κουτί τους βάλαμε τα παλιά της παπούτσια. Μετά, συνεχίσαμε τη βόλτα μας ενώ εκείνη καμάρωνε τα καινούρια της αθλητικά και όταν τη γύρισα σπίτι, τα έδειξε και στη μητέρα της, που ενέκρινε την επιλογή της.
Αφού τελειώσουμε και με το δώρο, την επόμενη μέρα, Μεγάλη Πέμπτη, η Αναστασία έρχεται σπίτι μου για το καθιερωμένο βάψιμο των αυγών. Αγοράζω πασχαλινά αυτάκια και ποδιές για να φοράμε καθόλη τη διάρκεια και μετά αρχίζουμε να πειραματιζόμαστε με χρώματα, σχέδια και τεχνικές βαψίματος. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι πάντα τέλειο αλλά σίγουρα είναι ξεχωριστό και πολύ χαριτωμένο! Οι αναμνήσεις που χτίζουμε μαζί αυτές τις ημέρες είναι τόσο πολύτιμες που δεν θα τις άλλαζα με τίποτα. Ελπίζω να συνεχίσουμε να τηρούμε για πολύ καιρό ακόμα τις «παραδόσεις» μας…
