Τα βάζουμε πάνω απ’ όλους
Είναι γεγονός πως οι μητέρες, στην πλειονότητά μας, έχουμε ως απόλυτη προτεραιότητα τα παιδιά μας. Τα βάζουμε πάνω απ’ όλους και δεν κάνουμε τίποτα (συνειδητά, τουλάχιστον) που θα μπορούσε να τα βλάψει. Ακόμα κι όταν κάνουμε λάθη, όμως, είμαστε πάντα σε ετοιμότητα για να τα διακρίνουμε και να τα διορθώσουμε. Το καθημερινό μας πρόγραμμα, η δουλειά μας, η διασκέδασή μας, η ζωή μας ολόκληρη, διαμορφώνεται με επίκεντρο εκείνα αποδεικνύοντας κάθε ώρα και στιγμή πόσο πολύ τα αγαπάμε.
Φανταστείτε να μπορούσαμε να αγαπάμε έτσι και του εαυτό μας! Φανταστείτε να βρίσκαμε την ισορροπία ώστε να βάζουμε πάνω απ΄ όλους τόσο τα παιδιά μας, όσο και τον εαυτό μας! Μοιάζει δύσκολο, αλλά ίσως και να μην είναι τόσο. Κάθε νέα κατάσταση φαντάζει Γολγοθάς μέχρι να κάνουμε το πρώτο βήμα. Έπειτα, σταδιακά, την κατακτάμε και απολαμβάνουμε τη θέα της κορυφής με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.
*Η φωτογραφία είναι ένα από τα πολλά «ραβασάκια» της κόρης μου
Ακούμε τις ανάγκες τους
Φυσική απόρροια, λοιπόν, είναι να ακούμε και να υπολογίζουμε τις ανάγκες τους όποιες κι αν είναι αυτές. Είτε πρόκειται για το φαγητό ή το παιχνίδι τους, είτε για τους φόβους ή τις ανησυχίες τους, για εμάς είναι όλες σημαντικές! Τις αξιολογούμε, τις φιλτράρουμε και τις ικανοποιούμε στο βαθμό που κρίνουμε πως τους κάνει καλό.
Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, είναι καλό να φροντίζουμε και να νοιαζόμαστε και για τις δικές μας ανάγκες. Είτε αφορά την ξεκούραση ή την ψυχαγωγία μας, την ηρεμία ή τον χρόνο που θέλουμε να περνάμε με την οικογένειά μας, είναι σημαντικό να αφουγκραζόμαστε αυτά που μας ζητάει ο εαυτός μας, να τα φιλτράρουμε, να βάζουμε προτεραιότητες και να μας κρατάμε… ικανοποιημένες.
Τα βοηθάμε να γίνουν ανεξάρτητα και ισορροπημένα
Μέλημα κάθε γονιού είναι να μεγαλώσει παιδιά αυτόνομα, με ισορροπία και προσαρμοστικότητα που θα σέβονται και θα αγαπούν τον εαυτό τους. Εξασφαλίζουμε πως, όσο είναι μικρά, θα τους δώσουμε όσα περισσότερα εφόδια μπορούμε ώστε να μπορούν να ακολουθήσουν τον δρόμο της επιλογής τους με αυτοπεποίθηση και επιμονή.
Τι γίνεται, όμως, με τον δικό μας δρόμο; Τον ακολουθούμε ή μήπως τον έχουμε ξεχάσει; Συντηρούμε την αυτονομία και την ισορροπία που κάποτε ονειρευόμασταν; Ή μήπως βουλιάζουμε στην καθημερινότητα και αφήνουμε τα όνειρά μας να βαλτώνουν; Κι αν ναι, μήπως είναι καιρός να το αλλάξουμε αυτό; Εξάλλου, ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουμε στα παιδιά την ευτυχία, είναι να είμαστε ευτυχισμένοι εμείς.
Τους λέμε και τους δείχνουμε με κάθε τρόπο ότι τα αγαπάμε
Τα αγκαλιάζουμε, τα φιλάμε, τους κάνουμε μικρές εκπλήξεις και δώρα, τους λέμε με κάθε ευκαιρία «σ’ αγαπάω» και τους χαρίζουμε θαλπωρή και ασφάλεια. Η αγάπη μας είναι παρούσα κάθε στιγμή και, ακόμα κι όταν τσακωνόμαστε, είναι έκδηλη και απεριόριστη.
Μια τέτοια αγάπη αξίζει σε όλους μας και κυρίως στον εαυτό μας. Ας πάρουμε παράδειγμα από εμάς, λοιπόν, κι ας δείξουμε στον εαυτό μας πόσο πολύ τον αγαπάμε. Αφού μπορούμε κι αγαπάμε έτσι τα μικρά μας αγγελούδια, σίγουρα μπορούμε να αγαπήσουμε με αυτόν τον τρόπο κι εμάς τις ίδιες…
