Δεν δέθηκα με το μωρό από την αρχή
Η πατρότητα είναι μία εμπειρία συναρπαστική μα και τρομακτική! Αγάπησα τον γιο μου από το πρώτο δευτερόλεπτο που τον είδα, αλλά δεν δέθηκα αμέσως μαζί του. Οι πρώτοι μήνες ήταν περισσότερο ένα διάστημα προσαρμογής, κατά τη διάρκεια του οποίου προσπαθούσα να αποδεχτώ την νέα κατάσταση και να προσαρμοστώ στον νέο μου ρόλο.
Ο πατέρας, σε αντίθεση με την μητέρα, δεν έχει ισχυρό, συναισθηματικό δέσιμο με το βρέφος. Οι απλές, καθημερινές ανάγκες του μωρού που διεκπεραιώνει αβίαστα η μαμά, σε έναν άντρα φαίνονται βουνό. Το νέο μέλος μοιάζει τόσο απροστάτευτο και εύθραυστο, ενώ εμείς είμαστε τόσο ανίδεοι και ατσούμπαλοι…
Οι στιγμές που ήμουν μόνος με το παιδί ήταν υπέροχες
Μου πήρε 6 μήνες μέχρι να μάθω πώς πρέπει να κρατάω, να αλλάζω ή να ταΐζω το μωρό. Παρόλα αυτά, λίγο πριν επιστρέψει η γυναίκα μου στη δουλειά, ευχόμουν να μην χρειαστεί να κρατάω εγώ τον γιο μας όσο εκείνη θα έλειπε. Ένιωθα ακόμα φοβισμένος.
Όταν, όμως, ήρθε αυτή η στιγμή, όλα άλλαξαν. Έπαψα να αντιμετωπίζω τον γιο μας ως ένα ανυπεράσπιστο και αβοήθητο μωρό. Ανακάλυψα πως ήταν ένα υπέροχο πλάσμα, με γοητευτική προσωπικότητα στο οποίο μπορούσα να διδάξω τις εμπειρίες μου, να παίξουμε, να γελάσουμε και να περάσουμε υπέροχα οι δυο μας.
Ανησυχούσα μήπως η γυναίκα μου αγαπάει το μωρό περισσότερο από εμένα
Το άκουγα συχνά από τους μέλλοντες αλλά και από τους νέους μπαμπάδες, αλλά δεν υποψιαζόμουν καν πως μία τέτοια ανησυχία ευσταθεί. Και να’ μαι λοιπόν, με ένα μωρό στο σπίτι, να ανησυχώ πως η γυναίκα μου αγαπάει το παιδί μας περισσότερο από εμένα. Ασχολούταν συνέχεια μαζί του κι ένιωθα παραμελειμένος.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα μήπως δεν της αρέσει πια να περνάμε χρόνο μαζί. Αναγνωρίζω πως αυτή η σκέψη μοιάζει ανόητη, αλλά με ταλαιπωρούσε. Δεν ήμουν πια ο μόνος άντρας της ζωής της… Σύντομα, όμως, όταν άρχισα να συμμετέχω πιο ενεργά στην οικογενειακή ζωή, συνειδητοποίησα πως ο γάμος μας ήταν τόσο ισχυρός και δεμένος που τίποτα δεν μπορούσε να τον κλονίσει.
Τα παιδικά βιβλία είναι βαρετά
Την πρώτη φορά που θέλησα να του διαβάσω το αγαπημένο του βιβλίο για να κοιμηθεί, απόρησα για το περιεχόμενο και τον συγγραφέα του παιδικού αναγνώσματος. Πολύ σύντομα, ανακάλυψα πως δεν ήταν το μόνο. Όλα τα παιδικά βιβλία είναι γραμμένα τόσο αργά και απλοϊκά που γίνονται βαρετά! Αποφάσισα να κάνω άλλα πράγματα μαζί του, όπως να πηγαίνουμε βόλτες ή να ακούμε μουσική. Τα βιβλία τα άφησα για την μαμά του η οποία απολαμβάνει να περνάει ατέλειωτες ώρες διαβάζοντας στο γιο μας.
Είμαι έτοιμος για δεύτερο παιδί…
Το να γίνεσαι για πρώτη φορά πατέρας, είναι μία εμπειρία συναρπαστική αλλά και δύσκολη. Κάθε μέρα είναι μια έκπληξη ενώ τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνέχεια. Πλέον, όμως, ξέρω πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί. Δεν με τρομάζουν πια οι πρώτοι 12 μήνες. Για την ακρίβεια, ανυπομονώ, ήδη, να τους ξαναζήσω με το δεύτερο παιδί μας!
