Αγαπημένο μου παιδί, σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί υπάρχουν πράγματα που δυσκολεύομαι να πω. Μα ακόμα κι αν τα πω, μπορεί να τα ξεχάσεις. Εδώ και αρκετό καιρό, ήθελα να σου πω πως σε καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω ότι το σώμα σου πονάει και σχηματίζεται αλλιώς, κατανοώ πως νευριάζεις εύκολα και πως συχνά νιώθεις τη θλίψη να σε πλημμυρίζει.
Κάποιες φορές κοιτώ τα μάτια σου που μοιάζουν να είναι σε απόγνωση κι αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσα να σε παρηγορήσω.
Κάποιες φορές, είναι δύσκολο και για μένα να δεχτώ και να διαχειριστώ τις αλλαγές σου. Νευριάζω όταν μιλάς απότομα, δεν απαντώ όταν αισθάνομαι ότι με αδικείς ή σου φωνάζω όταν δεν κάνεις όλα όσα περιμένω από εσένα. Και για όλα αυτά, θέλω να σου πω ένα μεγάλο και αληθινό συγνώμη.
Δεν χρειάζεται να κάνεις όλα όσα προσδοκώ. Αρκεί να κάνεις αυτά που θεωρείς εσύ σωστά. Αρκεί να είσαι συνεπής με τα όνειρά σου. Δεν χρειάζεται να σκύβεις το κεφάλι όταν φωνάζω. Αρκεί να ξέρεις πως έχεις κάνει ό,τι καλύτερο αντέχεις, πως δεν προδίδεις όσα αγαπάς και ότι δέχεσαι μ’ ευγνωμοσύνη όσα σου δίνουνε οι άλλοι. Ούτε να νιώθεις ενοχές εάν κάτι που έκανες με θύμωσε. Αρκεί να ξέρεις μέσα σου πως είσαι δίκαιη πρώτα και κύρια με σένα.
Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω πως όσα νιώθεις σήμερα, μπορεί να διογκώνονται και να είναι πιο συχνά στο μέλλον. Ίσως υπάρξουν στιγμές που δεν θα θέλεις να είμαι δίπλα σου, που θα αποφεύγεις ακόμα και να μου μιλάς. Μα δεν πειράζει, είναι φυσιολογικό. Αυτό συμβαίνει γιατί θέλεις να σπάσεις όσα σου έδωσα και όσα σου έμαθα ώστε να φτιάξεις από την αρχή τον κόσμο που είναι ιδανικός για σένα.
Ακόμα κι εκείνες τις στιγμές, εγώ θα ξέρω ότι με αγαπάς. Κι εγώ θα σ’ αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Θα είμαι κοντά σου ακόμα κι αν δεν φαίνεται. Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα εδώ και θα είμαι πλάι σου για να σε βοηθάω σε ό,τι κι αν προκύπτει.
Αυτό που ζητώ μονάχα, είναι να μην ξεχνάς πως θέλω να μιλάμε. Αυτό που χτίσαμε οι δυο μας τόσα χρόνια είναι πολύ ισχυρό και τίποτα δεν θα μπορέσει να το καταστρέψει. Θέλω να ξέρεις πως είμαι ακόμα εδώ για να σ’ ακούω, να σε κατανοώ και να σε βοηθάω. Ακόμα κι αν τσακωνόμαστε, δεν πειράζει. Η αγάπη της οικογένειάς μας είναι πιο δυνατή απ’ όλα.
Απ’ τη μεριά μου, υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω πιο πολύ να νιώθεις ασφαλής κι αποδεκτή. Να μπορείς να μου λες ό,τι θες χωρίς να σου φωνάζω. Αλλά ακόμα κι αν καμιά φορά χάνω την ψυχραιμία μου, μην σταματήσεις να μου μιλάς. Ξέρεις πως ό,τι κι αν συμβεί θα είμαι εδώ, περήφανη κι ευτυχισμένη που υπάρχεις στη ζωή μου. Θα είμαι εδώ κι εγώ και η αγκαλιά μου.
Τέλος, θέλω να θυμάσαι πως η εφηβεία και όλα τα έντονα συναισθήματα που φέρνει μαζί της θα τελειώσουν. Θα έρθει η μέρα που όλα θα είναι όπως παλιά. Ή μάλλον, θα είναι καλύτερα από παλιά! Μέχρι τότε, όμως, θα πάρεις αποφάσεις πολύ σημαντικές για τη ζωή σου. Θα κάνεις νέους φίλους, θα ερωτευθείς πρώτη φορά, θα κληθείς να δώσεις διάφορες εξετάσεις, θα κάνεις λάθη, θα αποτύχεις, θα πετύχεις, θα πέσεις και θα ξανασηκωθείς.
Η περίοδος που διανύεις είναι σημαντική και υπέροχη. Όλα όσα θα ζεις, θα τα βιώνεις με ένταση και πάθος, θα γνωρίσεις τον κόσμο απ’ την αρχή και θα αισθανθείς συναισθήματα καινούρια. Κι όσο τα ζεις όλα αυτά, να μην ξεχνάς ποτέ να είσαι δίκαιη κι ευγενική. Να λες την αλήθεια. Να σέβεσαι το σώμα σου και τον εαυτό σου. Να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι υπέροχη κι αξιοθαύμαστη.
Κι επίσης, να μην ξεχνάς ποτέ ότι σε αγαπώ και πως θα είμαι πάντα εδώ.
Με αγάπη,
η μαμά σου.
