Έχω μια κόρη 19 μηνών η οποία είναι έντονα προσκολλημένη στη γιαγιά της, αν και έχω αραιώσει παρά πολύ τις επαφές τους. Συγχρόνως το παιδί όταν δεν είμαστε οι δυο μας και είναι μαζί με άλλο κόσμο δεν έχει καμία επαφή μαζί μου, με αποφεύγει και με ξεχνάει εξ ολοκλήρου. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ και τα δυο ζητήματα. Δεν εργάζομαι και την έχω αποκλειστικά εγώ.
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η σχέση με την κόρη σας είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς από εσάς παίρνει τα πρώτα και τα μεγίστης σημασίας ερεθίσματα για το πώς να σχετιστεί στην μετέπειτα ζωή της. Η τρυφερή σας ματιά και η άνευ όρων αγάπη σας, θα της προσφέρει ένα πλαίσιο ασφάλειας μέσα στο οποίο θα μεγαλώνει, θα μαθαίνει, θα κατακτά.
Η κόρη σας βρίσκεται αναπτυξιακά σε μια φάση που αρχίζει να διερευνά τις δυνατότητες της αυτονομίας της. Αυτό σημαίνει πως, ό,τι καλό έχει κερδίσει από τη φροντίδα σας και τη μεταξύ σας σχέση, θέλει να το δοκιμάσει προκειμένου να έρθει κοντά και με άλλα σημαντικά πρόσωπα. Τα πρόσωπα αυτά μπορεί να είναι συγγενικά, φιλικά ή ακόμα και παιδιά.
Το ότι είστε παρούσα και άρα νιώθει ασφάλεια να ανοιχτεί προς τα έξω, αφού γνωρίζει ότι την προσέχετε, είναι μόνο καλό. Είναι εξέλιξη κι όχι εγκατάλειψη όπως ανησυχείτε. Χαρείτε το μεγάλωμα της κόρης σας καθώς, με την δική σας συμβολή, εξελίσσεται καλά!
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
