Το παιδί μας είναι 4 χρονών και μετά το σχολείο θέλει να παίζει με τους φίλους της στις κούνιες. Ο δάσκαλός της, της έχει μάθει να χαιρετάει όταν έρχεται και φεύγει απ’ το σχολείο. Παρόλα αυτά, δεν το κάνει με τους συμμαθητές της. Όταν φεύγουμε από τις κούνιες, ακόμη και ένα παιδί να είναι δεν θέλει να χαιρετήσει. Με στενοχωρεί και με εκνευρίζει αυτό και δεν μπορώ να της το διδάξω. Την βάζω τιμωρία, της λέω ότι δεν θα ξαναπάμε, όπως και ότι δεν θα φύγουμε αν δεν χαιρετήσει. Εκείνη σπαρταράει στα κλάματα, γίνεται επιθετική και κάποιες φορές θέλει να κλειστεί στην αγκαλιά μου. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι πολύ όμορφο εκ μέρους σας που θέλετε να μάθετε στην κόρη σας να χαιρετά και να είναι ευγενική. Για να πετύχετε τον στόχο σας, χρειάζονται απαραίτητα κάποια βασικά στοιχεία. Αρχικά, χρειάζεται να είστε τρυφερή με την κόρη σας. Το ότι δε χαιρετά, δε σημαίνει ότι είναι αγενής. Σημαίνει ότι δεν έχει ακόμη κατακτήσει κάποιους τρόπους κοινωνικής αλληλεπίδρασης που προσπαθείτε να της δείξετε. Αυτό δεν είναι αρνητικό, μιας και βρίσκεται ακόμα σε προσχολική ηλικία. Οι τρόποι καλής συμπεριφοράς θα γίνουν σταδιακά μέρος της κοινωνικής της ζωής όσο θα αναπτύσσεται. Η τιμωρία λοιπόν και οι φωνές αποκλείεται να είναι βοηθητικές τακτικές.
Έπειτα, χρειάζεται επανάληψη. Για κάθε νέα γνώση που θέλετε να προσφέρετε στο παιδί σας, χρειάζεται σταθερότητα και επανάληψη. Μην σας ανησυχεί το ότι δεν το εμπέδωσε ακόμα. Χρειάζεται να το ξαναπείτε με όμορφο τρόπο και κατανόηση, και εκείνη θα διαχειριστεί την πληροφορία που της δίνετε με το δικό της ρυθμό.
Χρειάζεται, επίσης, η στάση σας να είναι τέτοια που να συμφωνεί με τα λεγόμενά σας. Το να χαιρετάτε εσείς πηγαίνοντας ή φεύγοντας από κάπου, το να είστε εσείς ευγενική και να έχει μια τέτοια στάση ως βίωμα, είναι πολύ πιο εποικοδομητικό από τα λόγια σας. Ο συνδυασμός βεβαίως στάσης και λεκτικής επεξήγησης με σταθερότητα είναι ο πιο βέβαιος τρόπος για να σας οδηγήσει στο αποτέλεσμα που επιθυμείτε.
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
