«Aγάπησα πολύ τον πρώην σύζυγό μου! Και πραγματικά, για ένα διάστημα ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Στην πορεία, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι. Τα «θέλω» και οι ανάγκες μας ήταν τελείως διαφορετικές. Άρχισε να γίνεται χειριστικός ή εγώ τουλάχιστον, τότε το κατάλαβα. Πλέον αυτός ο γάμος μου έκανε κακό, γι’ αυτό και χωρίσαμε.
Μετά από λίγο καιρό, άρχισα να ξαναβγαίνω ραντεβού. Ωστόσο, δεν είχα τίποτα κοινό με τους άντρες που έβγαινα. Το μόνο που ήθελα ήταν να αγαπήσω και να αγαπηθώ ξανά, απλά για να μην είμαι άλλο μόνη μου. Επιζητούσα απεγνωσμένα να συνδεθώ συναισθηματικά με ανθρώπους που δεν μου ταίριαζαν. Προσποιούμουν ότι ήμουν χαρούμενη, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήμουν.
Παρίστανα ότι δεν μου έλειπε ο πρώην μου και έλεγα καθημερινά στον εαυτό μου ότι όλα θα φτιάξουν. Προσπαθούσα να φαίνομαι δυνατή, για να μην μου πει κανείς ότι με λυπάται, χωρίς όμως να βοηθάω τον εαυτό μου να το ξεπεράσει.
Μετά από τόσο καιρό συνειδητοποιώ τι ήταν αυτό που έφταιγε και δεν μπορούσα να προχωρήσω παρακάτω: δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να ξεπεράσεις έναν χωρισμό. Δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης για τον πόνο! Κανείς δεν ξυπνάει ένα πρωινό, έχοντας ξεχάσει όσα ένιωθε γι’ αυτόν που πίστευε ότι ήταν ο άνθρωπός του. Η στενοχώρια και ο πόνος διαρκούν όσο χρειάζεται.
Το να ζεις χωριστά απ’ τον άνθρωπο με τον οποίο είχες ξεκινήσει να χτίζεις τη ζωή σου, είναι δύσκολο και δεν μπορείς να το ξεπεράσεις εν μία νυκτί. Δεν ήξερα τι να κάνω με τα συναισθήματά μου, ήμουν αδύναμη. Είχα σχεδόν πείσει τον εαυτό μου ότι ήταν λάθος μου που χωρίσαμε. Όσο όμως εγώ προσπαθούσα να συνέλθω απ’ τον χωρισμό μας, εκείνος είχε ήδη προχωρήσει με τη ζωή του.
Τότε είναι που νιώθεις μόνος. Και η μοναξιά σου δημιουργεί παράλογες σκέψεις. Χαζοερωτεύεσαι οποιονδήποτε σου δείχνει λίγη σημασία. Μπορεί να μην υπάρχει σταθερότητα ή δέσμευση, αλλά έχεις μια παρέα και αυτό είναι που χρειάζεσαι.
Η ανάγκη για σεξ και τρυφερότητα όσο απαιτητική κι αν είναι, παραμένει αδύναμη, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικό δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων. Είσαι απλώς σε μια καινούρια σχέση και πιστεύεις ότι τον χρειάζεσαι. Ακόμη και αν δεν σε νοιάζεται πραγματικά, δεν σε απασχολεί. Αν, όμως, δεν σου δώσει την προσοχή που ζητάς, ο κόσμος σου καταρρέει.
Μετά από έναν χωρισμό πρέπει να περάσεις ένα διάστημα μόνη σου. Χρειάζεσαι χρόνο για να επουλώσεις τις πληγές σου. Κάποιοι μάλιστα, χρειάζονται χρόνια για να το ξεπεράσουν. Πριν ξεκινήσεις μια καινούρια σχέση, πρέπει να νιώθεις έτοιμη. Να έχεις μάθει να ζεις μόνη σου και να το αντέχεις, γιατί μόνο έτσι θα ανακαλύψεις τις ανάγκες του εαυτού σου. Θα καταλάβεις τι σε κάνει χαρούμενη και τι επιζητάς από έναν σύντροφο.
Ένα είναι σίγουρο: ο έρωτας που πηγάζει από την μοναξιά δεν είναι ο έρωτας που σε κάνει ευτυχισμένη. Πρέπει να βλέπεις μέλλον στη σχέση σου. Να γνωρίζεις την αξία σου και πότε είσαι πραγματικά έτοιμη να ξαναγαπήσεις. Αν δεν είσαι έτοιμη, μην βάλεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία, στην οποία δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις. Μπες σε σχέση όταν θα θέλεις να ξυπνάς δίπλα στον ίδιο άνθρωπο καθημερινά, όταν ένα χαμόγελό του θα σου φτιάχνει τη μέρα.
Το να αντέχεις την μοναξιά είναι σημαντικό. Σε βοηθάει να βρεις δύναμη, να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να συνειδητοποιήσεις ότι είναι καλύτερο να είσαι μόνη σου, παρά με κάποιον στον οποίο δεν μπορείς να επενδύσεις συναισθηματικά. Γι ‘αυτό μην επιτρέψεις στην μοναξιά να κυριαρχήσει και να καταλήξεις στην αγκαλιά ενός ανθρώπου που δεν σου αξίζει. Αποδέξου τη γιατί έχει πολλά να σου μάθει.»
Πηγή: thoughtcatalog
