Διασκέδαση για μας ήταν να γυρίζουμε στο σπίτι με χώματα στα ρούχα, ενώ για τα παιδιά μας...μια οθόνη.
Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για τα παιδιά από το να τα αποκόψεις από την τεχνολογία.
Όταν περιέγραφες την καθημερινότητά σου με λέξεις και όχι με εικόνες.
Όταν τα κορίτσια δεν τα ένοιαζε η εμφάνισή τους, αλλά η ανεμελιά και το παιχνίδι.
Τότε η επικοινωνία ήταν πιο ουσιαστική, ενώ τώρα παρότι εύκολη γίνεται ολοένα και πιο περίεργη.
Όταν σε ρωτούσαν τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις...
Παλιότερα η μάνα σου σε απειλούσε με τιμωρίες για να γυρίσεις σπίτι και τώρα εσύ παρακαλάς το σπλάχνο σου να το δει λίγο ο ήλιος.
Οι διαφορές εντοπίζονται και στα παιδικά που έπαιζαν στην τηλεόραση... Μάλλον δεν είναι και τόσο δύσκολο να πει κανείς ποια είναι καλύτερα!
Το «μπλέξιμο» αλλάζει απλώς αντικείμενο...
Το ίδιο συμβαίνει και με το «αγχολυτικό» μας. Αχ αυτές οι κασέτες! Πόσες παρατηρήσεις μας είχαν κάνει;
Οι κλασικοί παππούδες vs τους μελλοντικούς παππούδες!
Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε και λίγο ρομαντικοί υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μείνουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου και πάντα θα συγκινούν τις καρδιές μας. Ενός λεπτού σιγή για τον Μουφάσα...
Φωτογραφίες: brightside.me
